Περιττή

Δημιουργός: EleutheriaPL, Elżbieta Flisak

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

1.

Αμμουδιά
Στα ίχνη που τα άφησαν χαρούμενα παιδιά
Κυλιέται μια γυναίκα σε ραγδαία συστολή
Ξαπλωτή

Το μαγιό
Με χώμα γύρω κολλημένο μισόανοιχτο
Τα δάχτυλα στην άμμο μπήγει μήπως ψάχνει 'κει
Συμβουλή

Την κοιτώ
Πως βγάζει απ' το στήθος έναν άναρθρο λυγμό
Και να πιστέψω που εκείνη πέρα είμαι 'γω
Δεν μπορώ

Δεν είμαι 'γώ
Δεν είμαι 'γώ

2.

Πώς – πώς – πώς
Πώς έχοντας αφιερωθεί για μια απλή ζωή
Πώς καταλήγω προς το τέλος πίσω στην αρχή
Πώς – πώς – πώς

Γιατί – γιατί – γιατί
Εκείνος που ζητά πολλά τα πάντα αποκτεί
Και όποιος θέλει λίγο με τα τίποτα θα βγει
Γιατί – γιατί – γιατί

3.

Μισόνεκρη από την κούραση
Ανέλαβα το μάταιο χορό
Το αδιανόητο να εκφραστώ
Να πέσω εγώ που ήμουν αήττητη

Όσες γραμμές έχει το βιογραφικό σου
Τόσες ρωγμές έχει και το μέτωπό σου

Κάνε ριστάρτ τη μνήμη
Και γίνε ο,τι ποτέ μα ποτέ
Δεν ήθελες να γίνεις

Μα δεν μπορώ
Μα δεν μπορώ

4.

Υποχωρεί η μαύρη μου καρδιά
Στην εσωτερική του ομορφιά
Που αναδίδεται σαν μια οσμή
Σαν αύρα που με κάθε του στροφή
Ανακατεύεται και τρέμει απλά
Και τον περιτυλίγει απαλά

Τόσο συγκρατημένος ώστε να σηκώσει ταραχή
Τόσο επιεικής ώστε να τρικυμίσει την ψυχή

Μπροστά του σαν παιδί
Ανήμπορη

Εμπιστοσύνη
Που κανείς δεν ήθελε να σπείρει
Και κανείς δεν μπορεί να ξεριζώσει
Ξαφνικά ένας άγνωστος έγινε σαν χαμένη Oικογένεια
Πατέρα Αδερφό Γιο Φίλο
Χωρίς να το παρατηρεί
Λαμβάνει χωρίς να ζητά
Απαραίτητη στοργή
Στοργή περιττή

Πώς τολμά η μαύρη μου καρδιά!
Τα μάτια που δεν...
Τα φρύδια που δεν...
Τη μύτη που δεν...
Τα χείλη που δεν...
Το δέρμα που δεν...
Τους ώμους που δεν...
Την πλάτη που δεν...
Τα πόδια που δεν...
Τα όλα που δεν...

Δεν...

5.

Έμαθα απ' έξω να 'μαι πέτρινη
Στα έσχατα όρια απέναντι
Ψύχραιμη

Μα μέσα μου η μοναξιά
Ξέχασε να είναι lady πια
Παλεύει κλωτσά ουρλιάζει βογκά
Σαν μια γκέισα που δεν έδεσε τα πόδια της καλά
Προτού να εκτελέσει τη στερνή της απόφαση
Διότι υποεκτίμησε την αντοχή
Που είχε η περιττή της ζωή

6.

Πλύνε με θάλασσα
Βγάλε το χώμα
Λιώσε τα δάκρυα
Άπλωσε τα μαλλιά

Όχι – καλύτερα –
Βγάλε την ψυχή
Λιώσε την πνοή
Άπλωσε τη μνήμη

Φαίνεσαι
Ζεστή σαν μαμά
Αστραφτερή σαν παραμύθι
Καθαρή σαν τα αισθήματά μου
Πάρε με θάλασσα πάρε με να' χεις
Κάτω μου περίπου είκοσι μέτρα μυστικού
Ο πράσινος βυθός λάμπει μακρυά σαν παράδεισο

Βουλιάζω

Γιατί θάλασσα με σπρώχνεις πίσω εκεί;
Γιατί με κάνεις να κλωτσώ προς την επιφάνεια – γιατί;
Να θέλω να ρουφήξω την ανάσα με της δίψας την κραυγή;

Γιατί δε με θέλεις γιατί
Ούτε εσύ

Εμένα – την περιττή;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2009