Δίνω τροφή

Δημιουργός: stigmi

....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφησαμε ανοιχτους λογαριασμους
που ρεουν και σβηνουν στο ποτε
και δεν παυουν παρα ζητουν και κλαινε
μικραινοντας τους κοσμους.
Τι λες λοιπον καιρος να πληρωθούν
και ας μας φρικιαζει η ληθη?
Και τωρα εδω, τον χρονο σαν να πνιγω,
κρεμομενη σφιχτα στη λογικη.

Ωρα να εξαγορασουμε ..χρωστουμενα
πεφτοντας στην φωτια μια τελευταια.
Δαμαζοντας τα μη, της ενοχης,
τα πως και τα ανειπωτα γιατι..
και αυτες οι λεξεις που δεν λες,
τωρα σε σφιγγουν λες και σε πνιγουν..
πολυ ακριβα πληρωσαμε μασκαρεμενο ερωτα
και δεν ξοφλησαμε… μα σιμωσε ο καιρος..
δεν μιλας μα πλησιαζεις επικινδυνα κοντα.

Των χειλιων σου ευτελων ποθων παιρνω, να πιω
και ειναι αλλιωτικο ετουτο το πιοτο
φιλα με!..δινω τροφη για να χορτασεις,
μια νυχτα μενει να γιορτασεις.
Στις πιο λαγνες μας ορμες, διχως ορια..
με υπερβολη στις φλεβες το αιμα να κυλα..
Το στηθος τωρα δεν αντεχει την καρδια
και ο ρυθμος σαν προδοσια πια γλεντα,
τα σωματα στις ηδονες βαθια παραδωμενα,
διχως αντισταση καμια, να νιωθουνε χαμενα..

Τωρα πια τρέχω μακριά σου να σωθω..
καθώς τελείωσαν ολα πια για μας.
Την αγαπη αυτη την χιλιομπαλωμενη σκιζω
μονο μια φραση πια ξεβραζεται απο τα σωθικα,
που σπαει κομματια ετουτη τη βραδια.
"..Δεν υπαρχεις πια"...
ψυθιστα φτανει στα χειλια και χανεται μακρια..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-04-2005