Ξόδι

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φτάνει και πάλι κείνη η ώρα που μου φεύγεις
Κι έχει παγώσει χρόνια τώρα το φιλί
Τι να μου πει κι ο ήλιος κι η ανατολή
Που εσύ δε φέγγεις

Δεν έχω μνήμη απ’ το γέλιο ή τη φωνή σου
Μια ώρα μόνο που περνά κάθε βραδυά
Να σε κοιτώ να σου στερεύει στα σκαλιά
Η αναπνοή σου

Με την οργιά σου τη ζωή μου τη μετρούσα
Τι να μετρήσω ορφανή απ’ αγκαλιά
Που να κρυφτώ που η απουσία σου αλυχτά
Κι είναι παρούσα

Πήρες το δάκρυ μου μαζί κι άλλο δεν βγαίνει
Και δεν υπάρχει πιο μεγάλη τυραννία
Απ’ των ματιών σου τη στερνή κείνη αγωνία
Τι μ’ απομένει;

Στο πορτοφόλι ένα κίτρινο χαρτάκι
Δυο άδειες βέρες φυλαγμένες στο κουτί
Απ’ το τραπέζι να γελάμε χαρωποί
Κι ένα τασάκι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-08-2009