Nα ρθεις

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο πρόσωπο βλέπω η μάνα πονά
γυναίκα, αδερφή, πεπρωμένο
μάγισσα γη π’ αρνούμαι ξανά
μ' αγγίζει-ς με πόνο κρυμμένο.

Να φύγω γυρεύω μα βρίσκω χρησμούς
θεές σε στενό μονοπάτι
σε γη διψασμένη νερό να το πιουν
διαβάτες σ’ οφθαλμαπάτη.

Ζηλεύω στιγμές που πια δε μ’ ακούς
που ο ύπνος κι αυτός σ’ αγκαλιάζει
ψίθυρους στέλνω μικρούς ναυαγούς
θα γίνω νησί
μέχρι η ζωή να σου μοιάσει.

Μονάχος ας ζω.
Να φέρεις θεούς, δροσιά και ανέμους με βιάση
μι’ ανάσα βαθιά σε τρεις σου παλμούς
τ’ όνειρο αυτό θα με φτάσει.

Θνητών στεναγμός σε ό,τι μικρό
μεγάλες του κόσμου αλήθειες
τυλίγεις ξανά εννέα ουρανούς
κι αφήνεις πιο πίσω συνήθειες.

Να διώξεις εκείνους τους σκοτεινούς
τους τρόμους κι αυτό το σκοτάδι
να βρει κάθε βήμα δρόμους παλιούς
τ’ αγέρι να σμίξει με χάδι.

Nα ρθεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-08-2009