Οι εξάρες ενός γέρικου παιδιού

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τσιμέντωσε τη νύχτα να μη μπάζει
το γυάλινο φεγγάρι της βαθιά του
γιατί έκοβε φλέβες στην καρδιά του
το φως, σμιχτό μ’ανάσα και μ’αγιάζι.

Οι φίλοι τον κοιτούσανε ν’ασθμαίνει
κουφάρι τον κλωτσούσαν σε μιαν άκρη
να αδειάσει κι από πόνο κι από δάκρυ
«καλύτερη ζωή τον περιμένει».

Δυο τόνους από λάσπη ‘ρίξαν πρώτα
«Ας κείται με τ’αστέρια στις νυχτιές»
Του σβήσανε του ονείρου τις φωτιές
ξεχνώντας της ανάσας του τα φώτα.

Μα εκείνος επυρπόλησε τη νύχτα
με ξέμπαρκα στιχάκια ποιητών’
Κι εκείνοι που τον πρόδωσαν καήκαν
σα χάρτινοι Ιούδες τελετών.

Να λιώνει είχε αρχίσει το φεγγάρι
τα τείχη της καρδιάς του βιαστικά
Εργάτη νηστικού κι ακαματάρη
ζητούσε πέντε νύχτες, δανεικά.

Και πιάνει της ζωής το πηλοφόρι
τους φίλους παρατώντας σε μιαν άκρη
Δεν έσταξε απ’τα μάτια του ούτε δάκρυ
κι αφήνοντας στις στάχτες του τον γέρο
πετάχτηκε απάνω σαν αγόρι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-08-2009