Πονου Βοη

Δημιουργός: antique1333

mazi me ena efxaristo se oloys ke tin kalimera mou...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΟΝΟΥ ΒΟΗ

Οι λέξεις πληθαίνουν,αλύπιτα με πνίγουν.
Η μοναξιά του πάθους με σκάβει
και μέσα στο φόβο τα όνειρά μου σχεδόν
αλύπητα πνιγμένα.
Ερωτηματική ψυχή μου, με τις γυμνές,
γεμάτο νεύρο εξομολογήσεις.
Φτερά της ζωής μου τελειωμένα στη λάσπη.
Πως υποχωρεί ο χρόνος άφιχτος?
καθώς διασχίζω αργά το δρόμο που ξεκίνησα,
σαν από μέγα βάθος η μοναξιά
αντηχούσε στο αίμα μου.
Το μέλλον σπάει τους καθρέφτες
και ξεσκίζει τα στρώματα που κοιμηθήκαμε.
Τα μάτια μελανχολικά,
η νύχτα θεμέλιο αίματος,
πως να βρει η ζωή ξανά το ρυθμό της,
τούτη η απελπισία και αυτές οι θλιβερές
φιγούρες δεν τελειώνουν,
οδηγούνται στα μαλακά
μέρη της ψυχής μου και
γυρεύω ενα δρόμο
για να πορευτώ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-08-2009