Το κάδρο

Δημιουργός: nea xrysi

Καλησπέρα, καλό βράδυ σε όλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απέναντί μου το νησί
Εκείνο… που ζωγράφισες…
Τα σπίτια βουτηγμένα
Στην ασπράδα του ήλιου
«… λευκά στου γλαυκού το γειτόνεμα»
Μια θάλασσα, λάδι πηχτό
Γαλάζια κι ακύμαντη…
Δυο βάρκες πέρα, ακίνητες
Σταθερές… στο ίδιο σημείο
Δίχως να νοιάζονται
Για το περπάτημα του χρόνου
Για τις νύχτες που κυλούν σαν το νερό
Και φέρνουν της μέρας
Το ρόδινο ξημέρωμα…
Η μια σε πρώτο πλάνο
Με ένα όνομα στο πλάι
«Αγάπη, μου είπες, έτσι θα την ονομάσω
Για να ‘ναι πιο όμορφες
Οι μέρες της ζωής μας»
Ύστερα, πήρες το κόκκινο των χωραφιών
Την Άνοιξη που ματώνει
Κι έσταξες μια φλέβα αγάπης
Ζυμωμένη με το μελί των ματιών σου
Και την ταξίδεψες ανάμεσα
Σε χρώματα του ονείρου…
Με την αύρα της καρδιάς σου…
Τώρα μένει ακίνητη
Στου καιρού το λίκνισμα
Με μια αναίτια θλίψη θαρρείς
Στο αγκυροβόλημά της…

Πέτρωσαν οι στιγμές εκείνες
Σαν να πέρασε από πάνω τους
Της Μέδουσας το βλέμμα…
Πέτρωσαν κι οι όμορφες μέρες
Της ζωής μας
Κρεμάστηκαν κι αυτές
Δίπλα στο κάδρο… ακίνητες
Κι έμειναν… εκεί στον τοίχο, ορφανές
Με την ακύμαντη σαν λάδι πηχτό θάλασσα
Με τη βάρκα που την ονόμασες Αγάπη...

Μόνο… η θλίψη θαρρείς…
Σταλάζει απ’ την κορνίζα…


Χρυσή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2009