Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Ψιλοκαταθλίψεις επιτρέπονται

Ψιλοκαταθλίψεις επιτρέπονται

Δημιουργός: Δήμητρα

Στον Γιώργο που στάθηκε η αφορμή για να γραφτεί και στον Κωνσταντίνο που μέσα απ'τα λόγια μου ακούει την Μαρίνα μας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψιλοκαταθλίψεις επιτρέπονται...


Θυμώνω που δε θα προλάβω να κάνω στη ζωή μου
όλα εκείνα που θέλω
μα και που ίσως τα κάνω βιαστικά
απλά για να γίνουν μήπως και δεν προλάβω!
Η αδικία της όλης υπόθεσης έγκειται βέβαια στο γεγονός
οτι γεννιόμαστε μόνο και μόνο για να έρθει η στιγμή να πεθάνουμε...
Είσαι βρέφος, είσαι παιδί, είσαι έφηβος,
είσαι ανήλικος, είσαι ενήλικος, είσαι μεσήλικας, είσαι υπερήλικος.
Σε ποια φάση όμως απ’ όλες αυτές θα προλάβεις να φτάσεις ούτε που ξέρεις.
Ζεις ελπίζοντας να μην έρθει ξαφνικά η ώρα σου για το μεγάλο ταξίδι.
Ζητάς συνεχώς μια παράταση που γνωρίζεις οτι κάποια στιγμή δεν θα εγκριθεί.
Τότε ίσως να προλάβεις να κάνεις ένα απολογισμό
της μεγάλης ή της μικρής παραμονής σου στα εγκόσμια,
ίσως προλάβεις να αποχαιρετίσεις τους αγαπημένους σου ανθρώπους,
ίσως προλάβεις να κάνεις την διαθήκη σου για τους συγγενείς που
θα σκοτώνονται για την περιουσία (αν υπάρχει),
ίσως προλάβεις να χαμογελάσεις επειδή υπήρξες,ένιωσες,πήρες,έδωσες,
μίσησες και μισήθηκες, αγάπησες και αγαπήθηκες.
Ίσως και όχι.
Ίσως γίνουν όλα τόσο ξαφνικά που να μην προλάβεις να κάνεις
ή να σκεφτείς απολύτως τίποτα.

Άκουω μέσα μου συχνά μια φωνή που κάποτε γίνεται φωνάρα και κάποτε φωνούλα.
Η φωνάρα λέει : ‘Επιτέλους σύνελθε και κόψε τις φιλοσοφικές μ......ς!’
και η φωνούλα απ’την άλλη απαντάει :
‘Άστην καλέ. Άνθρωπος είναι. Οι ψιλοκαταθλίψεις επιτρέπονται!’
Αφού επιτρέπονται λοιπόν θα τις εκμεταλλευτώ στο έπακρον.
Θα μελαγχολώ, θα κλαίω, θα θυμώνω, θα παιδεύομαι...

Σκέφτομαι ήδη σοβαρά στην επόμενη ζωή μου (αντίρρηση κανείς???)
να γίνω Βουδίστρια.
Τουλάχιστον εκεί έχεις την χαρά να πιστεύεις στην μετενσάρκωση αν μη τι άλλο!
Και ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’το δάχτυλο μας.
Όλοι προτιμούμε να ελπίζουμε πως κάνουμε κύκλους στους αιώνες
παρά οτι θα μας φάει το χώμα και πάει τελείωσε.

Σοβαρά τώρα. Κουραστική δεν είναι η ύπαρξη στην ανυπαρξία;
Και ακόμα πιο σοβαρά.
Εξοντωτικό δεν είναι να μην μπορείς να κάνεις κι αλλιώς;
Κάπου εκεί στην τελευταία αυτή σκέψη ακούω και την δική μου φωνή,
ούτε φωνάρα, ούτε φωνούλα , να λέει αγανακτισμένη:
[B]‘Ε σκάσε λοιπόν κοριτσάκι και κολύμπα...!!!’[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2009