Το παράσιτο

Δημιουργός: Γιάννης Ποταμιάνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το παράσιτο
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Τραχύς ο κορμός
και το φύλο πράσινο
Κοιτάς τον ήλιο με αυτοπεποίθηση
Υφαίνεις με τις ακτίνες τη ζωή
γνέθοντας με τους ανέμους
Προσφέρεις τους καρπούς σου
Σώμα και αίμα μεταλαβιάς
Εργάτης ακούραστος της ζωής
Αεικίνητο της φυσικής ισορροπίας
Στους πλανητικούς ορίζοντες

Ώσπου στον ίσκιο σου ξεφύτρωσε
Μικρό και αδύναμο φυτό
Με πρόσωπο γλυκό, καλοσυνάτο
Παιγνιδιάρικο και ευλύγιστο
Το καλοδέχτηκες
Μέριασες τα μπράτσα σου
Για το βλέπει ο ζωοδότης ήλιος,
Τα πόδια σου χάιδεψε,
τα αγκάλιασε σφιχτά
Και εσύ χαιρόσουν
τη συντριβή της μοναξιάς
Τους χυμούς σου πρόσφερες
απλόχερα
Το σώμα σου με αγάπη
Σαν μάνα καμαρώνοντας
Για το μεγάλωμά του

Στήριγμα έγινες
στους χειμωνιάτικους βοριάδες
και αυτό μεγάλωνε
και ψήλωνε στριφογυρίζοντας
Ρουφώντας και σφίγγοντας
με θηλιές αμέτρητες το σώμα σου
Τσακίζοντας τα κλαδιά σου
Τον ήλιο σου έκρυψε
και ρούφηξε τους χυμούς σου

Τώρα παγιδευμένος παλαιστής
Σε θανάσιμη λαβή
Παλεύεις για την ανάσα σου
Λικνίζεσαι στον άνεμο
Χορεύοντας το τελευταίο σου ταγκό
Μέχρι που ο παρτενέρ σου
Θα αποθέσει το κουφάρι σου
Τεκμήριο αχαριστίας
Και έρποντας θα φύγει
Ψάχνοντας για νέα θύματα

Ω αδικημένα δέντρα, της δικαιοσύνης
Και της αυταπάρνησης
Πυκνώστε τις σκιές σας
Πυκνώστε τις γραμμές σας, ενωθείτε
Ω δυνάμεις της ζωής
Των παρασίτων τα κεφάλια, λιώστε
Έφθασε το πλήρωμα του χρόνου
Για μια νέα ισορροπία της αέναης πάλης

Και εσείς ποιητές
Κηπουροί του αύριο
Ετοιμάστε τη νέα σπορά
Γεμίστε τα δισάκια σας
με σπόρους ώριμους
Η Ιστορία καινούργιο χωράφι
σας ετοιμάζει.
Και η σπορά δεν είναι θέμα επιλογής
Αλλά καθήκον της ανάγκης.

21 Αυγούστου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2009