Των θάμνων ο λυγμός

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Δυστυχώς και πάλι επίκαιρο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και εκεί που νόμιζα πως δεν θα μου ’ρθει έμπνευση
Άκουσα το λυγμό των θάμνων και το κλάμα των φύλλων
Και με ’πιασε ένα παράπονο και μια απογοήτευση...
Όλα πως παραδώθηκαν στη λύσσα των γραικύλων;

Κι ύστερα άκουσα των πολιτικών τα άδεια λόγια
Για την προστασία περιουσιών και ανθρώπινης ζωής
Αλλά καμιά κουβέντα για του δάσους τα μοιρολόγια.
Μα πως μπορείς τόσο προκλητικά τη φύση ν’ αγνοείς;

Οι φωτιές έφυγαν, ένα τοπίο κατάμαυρο μας άφησαν
Οσμή θανάτου ολόγυρα, παντού το ολοκαύτωμα.
Άδειες οικοδομικές να βγάλουνε δεν άργησαν
Τριόροφα και βίλες θα ξεφυτρώσουν σύντομα.

Και τα κοιτάζω όλα αυτά με θλίψη κι απορία
Τι μέλλον στα αγέννητα παιδιά θα παραδώσουμε;
Απάντηση θα μας δώσει μοναχά η ιστορία.
Ούτε ένα κλωνάρι ελιάς δεν θα χουμε να δώσουμε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2009