Βουνά

Δημιουργός: Μιχάλης13

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το πήραμε απόφαση εχθές να υψώσουμε βουνά ,
με τα γυμνά μας χέρια και τα πικρά μας στόματα μονάχα .
Βουνά ψηλά , καμαρωτά όπως εκείνα
που ανακαλύπταμε παιδιά κάτω από το μαξιλάρι
μαζί με τις σκόρπιες διδαχές των πατεράδων μας .
Πευκοδάση σκαρφάλωναν στο διάβα τους
για να ξαποσταίνουν κοπάδια από αγρίμια
στην πρόστυχη σκιά τους .
Κι εσύ κρυμμένη στον κορμό ενός δέντρου ,
να παραφυλάς με το λερωμένο φόρεμα και τα ξυπόλητα πόδια σου ,
προσμένοντας να πέσουν οι πρώτες χλωμές ψιχάλες .
Η πηγή με το αλμυρό νερό μολύνθηκε άξαφνα
από τα τραγούδια των κυνηγών που μας προσπερνούσαν την αυγή .
Εμείς που θέλαμε μονάχα να αναπνέουμε
απολαμβάναμε την κόκκινη δροσιά .
Το βράδυ όμως ήταν αλλιώς .
Ανέβηκαν τα τριζόνια στα κλαδιά κι εμείς χορεύαμε
μέσα στις μελωδίες , πιασμένοι σφιχτά χέρι- χέρι .
Χορεύαμε και ζούσαμε .
Όταν κουραστήκαμε διπλά ,
διασχίσαμε το φεγγαρόλουστο μονοπάτι που ‘χε ανοίξει ο ουρανός
σαν κοιμόμασταν , για να κατακτήσουμε δειλά την κορυφή .
Από κει μπορούσαμε να ατενίσουμε περήφανα
το μετέωρο τίποτα που βρισκόταν από κάτω μας .
Κι έτσι να επιστρέψουμε ήσυχοι πια
για να ξαπλώσουμε ανάσκελα στα πέτρινα κρεβάτια
που ‘χαμε φτιάξει πρόχειρα πάνω στα ξερά χόρτα .
Κοιτάξαμε ψηλά , πολύ ψηλά
ώσπου να συναντηθούν οι ματιές μας
και να μοιραστούν το κουράγιο τους .
Ύστερα άρχισε να ξημερώνει και δε σε είχα βρει ακόμη .
Μη κρύβεσαι πια στον κορμό του δέντρου .
Χθες αποφασίσαμε να υψώσουμε βουνά
μα αύριο θα τα γκρεμίσουμε .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2009