Σκέψεις χωρίς ρίμα-5 (ο ψεύτης κι ο κλέφτης)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Σκέψεις χωρίς ρίμα-5 (ο ψεύτης κι ο κλέφτης)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Σκέψεις χωρίς ρίμα-5 (ο ψεύτης κι ο κλέφτης)</b><p>Δημιουργός: Simos_Vassilis<p><i> Επ’ ευκαιρία της Παρασκευής (και……για όσο πάρει). Η δική μου εκδοχή για τη δημιουργία της Ναταλίας Μ (21-8-09) περί του κλέφτη και του ψεύτη </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>«Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη»<br />
«Μάχαιρα έδωσες και μάχαιρα θα λάβεις»<br />
Δυστυχώς<br />
Η καθημερινή μας ζωή δείχνει ότι ο Θεός αγαπάει αποκλειστικά και μόνο τον κλέφτη και πως ποτέ δε ανταποδίδεται η μάχαιρα που έλαβες<br />
Και τι να πει κανείς για εκείνο το φοβερό:<br />
«Όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού, πέφτει ο ίδιος μέσα»<br />
Αμ δε!<br />
Ίσα-ίσα, αυτός που σκάβει, γελάει με τη ψυχή του σαν βλέπει πως τα κατάφερε και έβαλε τον άλλο φαρδύ - πλατύ στο λάκκο που τόσο επιμελώς έφτιαχνε για να ικανοποιήσει τα οποιαδήποτε σχέδιά του<br />
Αφήστε, δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα από αυτά τα «σοφά» ρητά που να πείθει για ανταπόδοση δικαιοσύνης<br />
Μόνο υπάρχουν αυτοί, οι αλλόκοτοι τρελοί, που όταν δέχονται ένα χαστούκι γυρίζουν και το άλλο μάγουλο...<br />
Με λίγα λόγια, πληρώνει και υποφέρει ένας (ο καλός) για να χαίρονται οι πολλοί (οι κακοί) <br />
Όσο για το αμίμητο:<br />
«Ο ψεύτης και ο κλέφτης το πρώτο χρόνο χαίρονται»; <br />
Ναι, ίσως, ενδεχομένως…… Αλλά πόσο σίγουροι είμαστε γι αυτό;<br />
Απ’ όσο φαίνεται, εκτός από το πρώτο χρόνο, αυτοί χαίρονται και το δεύτερο και το τρίτο και… τον έκτο… και τον δέκατο… και τον δέκατο όγδοο… και τον εικοστό έκτο… <br />
Αν τώρα, επαναλαμβάνω, ΑΝ, κάπου τριάντα χρόνια μετά έρθει η στιγμή που θα σταματήσουν να χαίρονται… τότε τι;<br />
Θα έχει νόημα;<br />
Χμ, μερικές φορές ίσως<br />
Μόνο που η τιμωρία τους γίνεται πιο επώδυνη γι αυτούς που αδικήθηκαν… <br />
Και αυτό γιατί τα γεγονότα είναι:<br />
«Περασμένα», ναι<br />
«Ξεχασμένα», όχι<br />
Καταλαβαίνετε τώρα λοιπόν γιατί μερικοί άνθρωποι αυτοκτονούν στη σιωπή ή μερικοί άλλοι αυτοκτονούν σιωπηλά; <br />
Είναι αυτοί οι αλλόκοτοι τρελοί που είπαμε οι οποίοι, αν και έχουν δεχτεί ανηλεείς επιθέσεις κακίας, εξακολουθούν να σέβονται ακόμα και τα κτήνη που τους επιβουλεύτηκαν και τους αφαίρεσαν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας<br />
Μα παρ’ όλα αυτά, αν και έρμαια της ζωής, εξακολουθούν να δείχνουν το μεγαλείο της διαλυμένης αλλά αγνής ψυχής τους<br />
Και έτσι δυστυχώς… επιβεβαιώνεται η μια και μοναδική από τις παροιμίες: <br />
«Ο καλός, καλό ΔΕΝ βρίσκει»……<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2009</td><td valign=top></td></table><br />