Αναρωτιέμαι

Δημιουργός: Georgia_paros, Γεωργία

Μα άνοιξε τα μάτια επιτέλους! και δες... (ισως να μην πρεπει να ανοιξεις μονο τα ματια αλλα και την καρδιά σου.Ξανά.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αναρωτιεμαι...
Κατάλαβες ποτέ σου το πόσο σ'αγαπάω ;
Ή άδικα για εσένανε στο ποίημα μου μιλάω ;

Μα δες!
Κοιτα την θύελλά μου...
Κοιτα τα φύλλα του έρωτα με τον άνεμο πώς σκορπίζω...
Κοιτα το ποιημα μου αυτό με αγανάκτιση πώς χτίζω...
Δες και τα σπασμένα τα φτερά μου...
Δες τα και αυτα έρωτά μου...
Κάποτε με έκανες πολυ ψηλα να πετώ...
Χτίζοντας όνειρα μαζί σου,ψηλά στον ουρανό...
Μα δες!
Κοίτα τα σημάδια στον χρόνο πώς τα αφήνω...
Κοίταξε παντού γύρω σου και πες μου :
Σε ποια παραλία την θύμησή μου δεν σου φέρνω ;
Το κύμα είμαι εγω, κοιτα στα πόδια σου πώς γέρνω...
Κοίτα τα κύματα,κλείσε ξανα τα μάτια...
Δες ξανα όλα αυτα που λέγαμε και γίνανε κομμάτια
Κοίτα στο Αιγαίο, κι ακόμα παραπέρα...
Κοίτα πώς συνεχίζεται για σενανε η μέρα...
Δες!
Δες πάλι την θάλασσα...άκου ξανά τραγούδια...
Οποιο κι αν ακούσεις, τον ήχο του κύματος μου,δεν σχηματίζει ;
Η φωνή του τραγουδιστη ειν'η δική μου,σπάει κόκκαλα, σαν σκουριασμένη πόρτα τρίζει...
Κι αν ποτέ σου δεν καταλαβες της αγάπης μου το μετερίζι,
Ένα πραγμα με φοβίζει.
Τελικά πες μου...έκανα εστω κάτι για εσένα...ή όλα πήγανε χαμένα;
Το ξέρω βαθιά μεσα σου όλα εμένα σου θυμίζουν...
Μα αναρωτιέμαι κατάλαβες ποτέ και τον πόνο τον δικό μου;
Ενα έτοιμο δικό μου σ'αγαπώ που χάθηκε στο δρόμο;

Και ακόμα αναρωτιέμαι πως δεν κατάλαβες τι νιώθω εγω για εσένα...
Ποσο σ'αγαπω, και καποτε νιώθαμε σαν ένα...

Μα όπως είχα γράψει σ'ενα άλλο ποίημα,
''Τι άραγε να φταίει;''
Ισως να φταίει που ποτέ δεν είχες τα μάτια τα δικά μου
Για να δεις πιο καθαρά όλα τα όνειρα μου....[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2009