Μία στιγμή

Δημιουργός: Ευαγγελίτσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξύπνησα...
Ένιωσα την ανάσα του στον λαιμό του,
Τα δάχτυλά του να με χαϊδεύουν απαλά στη κοιλιά και στο στήθος…
Τα πόδια του να είναι μπλεγμένα με τα δικά του...
Το στόμα του κοντά στο αφτί μου...
Οι χτύποι της καρδιάς μου ήταν συντονισμένοι με αυτούς της δικής του…
Είχε ξημερώσει πλέον και οι αχτίδες του ήλιου έμπαιναν στο δωμάτιο...
Επάνω στην καρέκλα υπήρχαν τα ρούχα μας…
Το γραφείο μου γεμάτο από βιβλία και αναμνήσεις και στον τοίχο κολλημένο ένα χαρτάκι που έγραφε “Σ’αγαπώ”… αυτός μου το είχε γράψει.
Απέναντι το φωτιστικό που έκαιγε νύχτα μέρα ,που μου έκανε παρέα όσο καιρό καιγόμουν και εγώ μακριά του… καιγόταν συχνά η λάμπα, είχε αρχίσει να κουράζεται, ειχε παλιώσει και με τα χρόνια… είχε βαρεθεί να στέκεται μόνο του………………………
Ο καιρός πέρναγε και οι τσακωμοί γινόταν περισσότεροι...
Η ζήλια του με λύγιζε…
Αυτός μου είπε πως άμα γυρίσω Αθήνα και το πάρουμε από την αρχή , ίσως να γίνει κάτι…
‘Ήταν ακόμη δίπλα μου….και μετά από λίγα λεπτά χάθηκε...
Το μαξιλάρι μου δεν είχε στεγνώσει ακόμα από τα δάκρυα…
Χάθηκε πάλι…
Είχε δίκιο η μητέρα μου…
Τα όνειρα δεν διαρκούν πολύ…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2009