Παιδί

Δημιουργός: Μιχάλης13

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το παιδί που έμεινε τιμωρία δυο ζωές
γιατί λησμόνησε τα λόγια του δασκάλου
έψαξε να με ‘βρει εχθές ακολουθώντας
τα ξεβαμμένα χνάρια μου .
Εγώ σκάλιζα σε ένα παγκάκι με το λαβωμένο
σουγιά του παππού , τα αρχικά μας .
Θα θυμηθούν οι ηλιοκαμένοι Μάηδες
ότι κοντοσταθήκαμε εδώ πέρα βουβοί περαστικοί ,
σε ένα πρώτο ραντεβού που το ‘χαμε ξεχάσει .
Το παιδί μου έδειξε τις μελανιές που ‘χε φορέσει
στα χέρια για να το γνωρίσω .
Δεν είπα τίποτα .
Ίσως σε λίγο να φανείς μαζί με τους άλλούς
που παίζανε πόλεμο με τις κομματιασμένες σφεντόνες
στην πλατεία που γκρίζαρε άξαφνα .
Μη ντραπείς που οι καιροί λερώσανε
το πιο άσπρο σου φόρεμα .
Μη λυπηθείς που ο ήλιος
δεν αντιφέγγει πια στα μαλλιά σου .
Μη φοβηθείς που σουρουπώνει
και θα αργήσεις να γυρίσεις .
Το παιδί με ρώτησε αν στερεώθηκε ο κόσμος
που ‘χα για πόστερ στο δωμάτιο μου ,
πάνω από το κρεβάτι με τα κύματα .
Δεν είχα τίποτα να πω .
Σε λίγο θα πέσω από το μονόζυγο
για να τρέξει από τα γόνατά μου αίμα ατόφιο , καθαρό
που θα δροσίσει τις πληγές μου τις ξένες .
Οι άλλοι που θα γυρίσουν από τον πόλεμο τους
με νεκρές τις σφεντόνες σε κάποιο κλειδωμένο συρτάρι
και ζωντανά τα τραγούδια τους
θα ‘ρθουν κοντά μου για να δροσιστούνε και εκείνοι .
Ίσως φτάσεις και εσύ
με το ξεραμένο μαντηλάκι και τη χλωμή φωνή σου
για να με σώσεις από το αγορίστικο τρέξιμο μου
στα σύννεφα .
Το παιδί μου ζήτησε να παίξουμε
για τελευταία φορά κρυφτό .
Έκλεισα τα μάτια κι άρχισα να μετράω
τις ερειπωμένες νύχτες για να προλάβει
να αποτραβηχτεί στη γνωστή του κρυψώνα .
Όταν τα άνοιξα ξανά ,
το παιδί είχε κιόλας γεράσει .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2009