Άδειασα

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Άδειασα

~~~

Πολλοί οι άνθρωποι, πολλά τα όνειρα, μόνοι εμείς σ’ ένα μπαλκόνι
στο χέρι σέρτικο βαρύ τσιγάρο τις νύχτες με πανσέληνο
και κάθε ένας από μας με μια δική του ιστορία να τον λιώνει
πες το μεράκι, απωθημένο, πες το συνήθεια κακή και νοσταλγία
μα δραπετεύεις έτσι λίγο απ’ τη ζωή κι από του κόσμου τη βλακεία

άνθρωποι μόνοι μας λοιπόν, έρημοι κι άγνωστοι και ξένοι
παγιδευμένοι σε μια παλιά μας γνωριμία ή σε μια σκέψη τωρινή
που μας ρουφάει απ’ το μυαλό φαιά ουσία και δε λέει να ξεκολλήσει

χιλιάδες όνειρα κομμάτια σαν τις πέτρες στο γιαλό
λες και τα χέρια τα πετάξαν σ’ ένα βράχο με μανία για να σπάσουν
τα ωραία λόγια μας διαλύθηκαν, σκορπίσαν στον καιρό
θρύψαλα η μεγάλη αγάπη κι η μαγεία

μόνος υπάρχω, όπου κι αν γράφω, μα για τους άλλους πια δεν ζω
κι αν κάποια ώρα μου βουρκώνουνε τα μάτια, κλαίω για μένα
κι αν νιώθω άψυχος, μισός, έχω κουράγιο να διαγράψω με μανία
ο,τι με πλήγωσε πολύ, τώρα με μια μονογραφή βάζω τελεία.

Απλά συνέπεσε στην ήδη πληγωμένη μου ψυχή να δικαστώ
και να με βγάλουν ένοχο τα αισθήματα που απλόχερα τα χάριζα
με αποκάλεσαν τρελό, κακό κι απάνθρωπο, η ίδια η ζωή μου
κι έτσι αμύνομαι στην τόση αδιαφορία

νιώθω πως άδειασα, σαν κάτι να έσπασε στα σπλάχνα μου
ένα εξάρτημα που χτύπαγε τρελά από λατρεία
μα τώρα οι δείχτες έμειναν στις 12 που αποχαιρέτησα το βιος μου
κι άφησα πίσω ο,τι στο διάβα μου με πίκραινε, να προσπεράσει

καλό ή κακό, μέλλει να δείξει η ιστορία, μα είναι περίεργο
από εκεί που αισθάνεσαι πως κάτι σε γεμίζει, αυτό ν’ αδειάζει
σαν μια παλιά δεξαμενή γεμάτη αγάπη που όλο στάζει
και στάζει και στάζει και στάζει και στάζει …..




…. άδειασα!


γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2009