Όταν θέλω εγώ θα 'ρθω

Δημιουργός: boofox, Voula

Αφιερωμένο στην ξαδέλφη μου Μαρία που αυτή τη στιγμή χαροπαλεύει.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καταραμένες ανισσόροπες πνοές,
μαρμαρωμένες στο ταβάνι οι ματιές.
Κάπου ανάμεσα σε σκέψεις και σε γνώριμες φωνές,
ότι όμορφο υπήρχε τώρα χάθηκε στο χθες.

Μόνο πόνος, μόνο θλίψη,
μόνο σήψης μυρωδιές.
Μόνο φόβος, μόνο φρίκη
κι οι ελπίδες μου νεκρές.

Κι αν υπάρχω δεν το θέλω,
να πονάω δεν μπορώ,
να ελπίζω υποφέρω
πως μια μέρα θα χαθώ.

Σαν τα μάτια μου ανοίγω,
βρίσκομαι πολύ μακριά
και στα χείλη μου ανασαίνουν
του θανάτου τα φιλιά.

Κι αν φοβάμαι δεν το δείχνω,
θα μου λείψεις δεν θα πω
όταν θα μπορώ να φύγω
απ’ το σάπιο σώμα αυτό.

Μα θα σ’ έχω στην καρδιά μου,
πάντα θα σε αγαπώ,
κάθε βράδυ στα όνειρα σου
θα ‘ρχομαι να σε φιλώ.

Μη λυπάσαι και μην κλάψεις,
τώρα πλέον δεν πονώ,
για χατίρι σου κρατιέμαι,
υποφέρω κι όμως ζω.

Κι αν το θάνατο γελάσω
κι άλλο λίγο κρατηθώ,
θα γελάσω, θα φωνάξω
και ειρωνικά θα πω…


«Θάνατε όσο κι αν θέλεις
δεν θα σου παραδοθώ,
όσο και να περιμένεις
όταν θέλω εγώ θα ‘ρθω».

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-09-2009