Πάει καιρός

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

........ψιτ δικό σου ...αφιερωμένο..Πάει καιρός που η έμπνευσή μας τραγουδούσε..κι όπου κι αν ήμασταν στυλό το χέρι κρατούσε..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάει καιρός που ράβαμε τις τρύπες
που στο μαχαίρι περπατάγαμε,είπες?
σ'ένα μπουκάλι που έκλεισα όμορφες συλλαβές μου
πώς γίνεται τώρα εκείνες να με βρίζουνε,πες μου?

Πάει καιρός που ζούμε με μπαλώματα
που η μαυρίλα μάς τα έκλεψε τα χρώματα
βρε παραμύθια και εσείς εγκαταλείψατε
πίσσα και πούπουλα το σώμα μας αλείψατε

Πάει καιρός που και οι πόρτες δεν ανοίγουν
κι όλοι στη πρώτη δυσκολία σου στρίβουν
καιρός που χάσαμε στο δρόμο το τιμόνι
πάει καιρός φίλε που μείναμε μόνοι

Άλλοι κλειδώνονται στο μέσα τους κι αράζουν
είναι εκείνοι που κανέναν δεν πειράζουν
σε συνομίλικό τους πόνο δεν ανοίγονται
μπας κι εκεί έξω που στα λένε όλα δε κρύβονται?

Πάει καιρός που στα σκουπίδια συνηθίσαμε
γίναμε ένα με τη μάζα και βρωμίσαμε
αναμασώντας τις λέξεις,το ίδιο νόημα πάντα
όσα στα όνειρα χρωστάμ'έχουμε κάνει στη μπάντα

Μήλο λοιπόν η ωριμότητά μας που έχει πέσει
δεν φταίνε πάντοτε οι άλλοι αν η ψυχή μας ξεπέσει
παρθένα δάση,ονειροπόλα παεί καιρός που γεννηθήκαμε
γεμίσαμε ως και τις τσέπες με βρωμιά που δανειστήκαμε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-09-2009