μοναξιά του φθινοπώρου

Δημιουργός: dodoka, ΝΤΟΡΑ Μ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΩΠΟΡΟΥ
Σκόρπια πεσμένα καταγής Φύλλα του φθινοπώρου
Κι μοναξιά αρχόντισσα Αυτού εδώ του χώρου

Πλανιέται κι αφουγκράζεται Σαλπάρισε ο καλός της
Ο χρυσομάλλης άρχοντας Επήρε και το βιός της

Γυμνά κλαδιά υψώνονται Ωσάν ικέτες θρύλου
Σαν τραγωδίας χρονικό Του ξακουστού Αισχύλου

Μολύβι εγένηκε ψηλά Το χρυσαφένιο χρώμα
Και με μονότονο ρυθμό Πέφτει η βροχή στο χώμα

Ο κεραυνός, η αστραπή, Τώρα καινούργιοι φίλοι
Θα της κρατήσουν συντροφιά Ως τον ζεστό Απρίλη

Κι εκεί ψηλά απ’ το βουνό Γέρος λευκός γενάτος
Κατηφορίζει κι έρχεται Φουριόζος και κεφάτος

Ολάσπρο πύργο ετοίμασε Μέσα για να την κλείσει
Ως την δροσάτη Άνοιξη Να Τήνε φυλακίσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-09-2009