Η βιτρίνα με τις κούκλες

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

........δεν έχει σταματήσει κι'αυτή η βροχή.......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Έχει υπέροχα μάτια αυτό το κορίτσι μα απόψε.......
Αρχίζει να νυχτώνει νωρίς.Σεπτέμβρης.
Η πόλη κοιμάται.
Σε ένα μικρό πεζόδρομο,ένα αγόρι και ένα κορίτσι περπατούν αργά.
Οι ήχοι των δρόμων ακούγονται τόσο μακρινοί.
Έχει ψυχρούλα απόψε και η βροχή δεν έχει ώρα που σταμάτησε.
Τα λιγοστά φώτα αντικατοπτρίζονται στα βρεγμένα πλακάκια.
Το αγόρι κρατάει σφιχτά το χέρι του κοριτσιού.
Σα να φοβάται μη το χάσει.
Και το κορίτσι,έχει γύρει το κεφάλι του στον ώμο του αγοριού.
_Κοίταξε!
Έχουν φτάσει μπροστά σε μία βιτρίνα με κούκλες.
Το κορίτσι δε μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του .
_Κοίταξέ τες,δεν είναι πανέμορφες?
Μπαίνει σχεδόν στην αγκαλιά του αγοριού και μένει να θαυμάζει τις μεγάλες
χειροποίητες κούκλες.Και εκείνος σα να θέλει να τη προστατέψει από το κρύο της βραδιάς
ή από κάποιο άγνωστο κακό την αγκαλιάζει πιό σφιχτά.

_Κοιταξέ τους,δεν είναι πανέμορφοι? λέει η πριγκίπισσα στο πρίγκιπα.
Εκείνος συμφωνεί.Μένει να παρατηρεί το αγόρι και το κορίτσι στη βιτρίνα.
Και έτσι ξαφνικά νοιώθει μιά μελαγχολία ο πρίγκιπας.Όχι,κάτι δε πάει καλά.
Κάτι νοιώθει ο πρίγκιπας που δε μπορεί να το εξηγήσει.
_Είδες τα μάτια της?
Κοιτάζει καλύτερα η πριγκίπισσα μέσα στα πράσινα μάτια του κοριτσιού.
_Τα είδα.
Μένει σιωπηλή η πριγκίπισσα.Δύο δάκρια σχηματίζονται στα μάτια της,κυλάνε αργά
στο πρόσωπό της.
_Την αγαπάει, ψυθιρίζει και η φωνή της ίσα που ακούγεται.
Μένουν να κοιτούν κι'οι άλλες κούκλες τη βιτρίνα.
Βλέπουν το αγόρι και το κορίτσι μα δε καταλαβαίνουν.Δε καταλαβαίνουν τι έπιασε ξαφνικά το
πρίγκιπα και τη πριγκίπισσα.Γιατί αυτή η σιωπή?Γιατί δακρύζει η πριγκίπισσα?
_Μα τι γίνεται τέλος πάντων εκεί έξω? Ο κλόουν δεν αντέχει αυτή την ατμόσφαιρα.
Πριν λίγο όλα ήταν καλά,τι έγινε τώρα?Δύο παιδιά στη βιτρίνα,ε και?
Κανένας δε του απαντάει.Ούτε οι υπόλοιπες κούκλες ξέρουν να του απαντήσουν.
Νοιώθουν και αυτές τόσο έντονα αυτή τη μελαγχολία που προκαλεί η σιωπή.
Θέλει να αγκαλιάσει τη πριγκίπισσα ο πρίγκιπας,να τη κρατήσει σφιχτά,να της δείξει
ότι είναι εντάξει όλα,ότι όλα θα πάνε καλά,θέλει να την αγκαλιάσει με το τρόπο που ακαλιάζει
το κορίτσι, τ'αγόρι έξω από τη βιτρίνα.
Μα το ξέρει καλά πως είναι κούκλα και δε μπορεί.
Τα χέρια του είναι δεμένα με σχοινιά για να στέκεται όρθιος.
Δε μπορεί.
Ας γίνοταν κάτι να την αγκάλιαζε έστω για μιά στιγμή.
_Την αγαπάει ψελλίζει ο πρίγκιπας.
_Και αυτή τον αγαπάει λέει η πριγκίπισσα.Και δυό ακόμα δάκρυα μουσκεύουν το πρόσωπο της.


Υπάρχουν μερικά ξεχωριστά βράδυα.Σα σήμερα.
Όταν η νύχτα έχει προχωρήσει και οι τελευταίοι περαστικοί έχουν χαθεί μέσα στα σπίτια
περπατήστε αθόρυβα το πεζόδρομο.
Πλησιάστε στο μαγαζί με τις κούκλες αλλά μη σταθείτε μπροστά στη βιτρίνα.
Κρατήστε και την αναπνοή σας για λίγες στιγμές.
Τότε είμαι σίγουρος ότι θα ακούσετε και εσείς τις κούκλες να μιλούν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2009