Η θύμηση σου

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα θελα να μαστε
στην παραλία εκείνη,
που μόνο οι γλάροι
την έχουν πατήσει,
την πιο σκοτεινή
από τις νύχτες,
διχως φεγγάρι
κι άστρα,
στην άμμο πλαγιασμένοι
πλάι-πλάι,
θα ναι τόσο σκοτεινά
που ούτε τη θάλασσα
δε θα βλέπουμε,
μόνο θ ακούμε
τον παφλασμό των κυμάτων,
τη μονοτονία θα σπάει
το λαμπύρισμα των ματιών σου
και το χαμόγελο σου,
κι άξαφνα θα ψάξω
τα χείλη σου
στο σκοτάδι
και μόλις τα βρω
το φεγγάρι θα βγει
κι ας μην έχει απόψε
ο ουρανός θα γεμίσει αστέρια,
περισσότερα κι απ αυτά που υπάρχουν
κι ας είναι νύχτα δίχως άστρα,
κι οι θάμνοι που σκεπάζουν
τα θεόρατα βράχια
που αιώνες τώρα
προστάτευαν την παραλία μας
από ανθρώπου πόδι
θα στολιστούν
με φτερωτά φωτάκια
που θαρρείς κι αναβοσβήνουν
καθώς οι πυγολαμπίδες
θα φτερουγίζουν πέρα-δώθε...
ξύπνησα απ τ αγιάζι
που μου περόνιαζε την καρδιά,
ίσα που πρόλαβα να δω
την τελευταία πυγολαμπίδα
να χάνεται
τίποτα άλλο δεν είχα
απόψε να περιμένω,
άλλωστε ούτε φεγγάρι είχε
ούτε άστρα για να μετρήσω,
κι η θύμηση σου
απόμεινε εκείνο κει
το μωβ φουστάνι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-10-2009