αναδρομές

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα χέρια μου κρατώντας σφιχτά το παρελθόν μου
-Μην τύχει και το στερηθώ-, ανηφορίζω στη ζωή
αξεδίψαστος ακόμη από ζωή.

μορφές κι εικόνες -που δεν τις ξόρκισα ευτυχώς-
με θειάφι και με ασβέστη λήθης -
ακέραιες όπως ήτανε προτού να γίνουν μνήμες
ανασταίνονται μέσα στην όρασή μου
έρωτες παιδικοί , κι επώδυνοι θανάτοι αγαπημένων…

Κλείνω τα μάτια μου κι οσφραίνομαι το καλοκαίρι
Χωράφια, αμπέλια μεθυσμένα κι αλώνια με τις θημωνιές
Που άλλοτε σαν μάνες ανέθρεψαν τα όνειρά μου
Αναγεννιούνται σε τούτη την αναδρομή του νου
Ποτίζοντάς με ανάμνηση άκρατη
Και νοσταλγία κι οδύνη…

Τι θα μουν δίχως όλα αυτά αναρωτιέμαι.
Δεν ξέρω. Δεν υπάρχουν απαντήσεις
Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα
Είναι πως θα μουν ανάξιος να γράψω έστω και στίχο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2009