Ο Εμφύλιος..."μέρος 1 Δημιουργός: romance4love2you, Georgios Kantemis Η μάχη με τον εαυτό μου ξεκίνησε αλλά τελικά δεν είχε την έκβαση που περίμενα... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ώρα πλησιάζει
αυτή η ώρα που θα αντιμετωπίσω την ολότητά μου
το άλλο μου εγώ
εμένα τον ίδιο
και προετοιμάζομαι αναμοχλεύοντας το χθες
ευχαριστώντας το σήμερα και
προσδοκώντας το αύριο
Αφήνομαι να περιπλανηθώ στις αναμνήσεις
να ξαναθυμηθώ εικόνες συναισθήματα αισθήσεις
να διαβώ το στενό μονοπάτι του χθες
πάνω από την πυρακτωμένη λάβα
να διασχίσω τους αγκαθωτούς παγοκρύσταλλους
το ποτάμι της λήθης και τη θάλασσα της θλίψης
και να ξετυλίξω το κουβάρι του παρελθόντος
Ακολουθώ το κουβάρι μέχρι την μήτρα της μητρός μου
και το κουβάρι συνεχίζει μα
φοβάμαι να το ακολουθήσω γιατί
νιώθω ένα συναίσθημα που προκαλεί δέος
λες και θα δω την ίδια την Αλήθεια
το πραγματικό μέρος από όπου ήρθα
αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμος
για τόσο δυνατές συγκινήσεις κι αποκαλύψεις
απλά συλλέγω το παρελθόν κι επιστρέφω
μέσα από τα ίδια μονοπάτια
πλάθοντας ταυτόχρονα τα όπλα μου
για να με αντιμετωπίσω
να αντιμετωπίσω όλα όσα άφησα γιατί δεν με χαρακτήριζαν
να αντιμετωπίσω όλα όσα θα μπορούσα να γίνω και δεν έγινα
να αντιμετωπίσω τον άντρα που ήθελε να πλανηθεί από τον έρωτα αλλά τον σκότωσα
Και γύρισα πίσω ζωσώμενος τα άρματά μου και τις ασπίδες μου
και προετοιμάστηκα ψυχολογικά και σωματικά να αντιμετωπίσω
όλες αυτές τις διαφορετικές μορφές του εγώ μου με σύντροφο το μικρό παιδί
αυτό το μικρό παιδί που δεν έφυγε από το πλάι μου ποτέ
μαζί με τις στιγμές και τον Έρος
και πορευτήκαμε προς τον λαβύρινθο των παρελθόντιων αποφάσεων
και κερδίσαμε μαζί τόσες και τόσες μάχες αλλά
δυο φορές επιχειρήσαμε να νικήσουμε τον πόλεμο
και τις δυο φορές χάσαμε την πιο αποφασιστική μάχη
την μάχη με αυτόν τον Γιώργο που ήθελε να πλανηθεί από τον έρωτα
που ήθελε να τον γευτεί και ας πονέσει ας ματώσει
φτάνει μια φορά να νιώσει την γυμνή σάρκα πάνω στην δική του
να νιώσει την ηδονή να κυλάει στο αίμα στις φλέβες στους νευρώνες
να νιώσει την επιθυμία να συνεχίσει έτσι για όλη την νύχτα
μα δεν του έδωσα ποτέ αυτήν την ευκαιρία
δεν τον άφησα να οδηγήσει αυτό το κορμί που είναι και δικό μου
και τώρα αντιστέκεται τόσο λυσσαλέα και προσπαθεί να με καταβάλλει
και φοβάμαι να επιχειρήσω τρίτη φορά γιατί αν αποτύχω
μπορεί να περάσει στην αντεπίθεση και να γίνω κάποιος άλλος
κάποιος που ποτέ μου δεν χώνεψα ως τώρα στην ζωή
κάποιος που παίζει με τις γυναίκες και μετά τις παρατάει
λες κι ήταν ένα παιγχνίδι που έπαιξε και το βαρέθηκε
Πέφτω σε βαθειά περισυλλογή και λέω να αφεθώ λιγάκι
να του δώσω κάτι που δεν επιζητά τον έρωτα αλλά την ηδονή
στο κάτω κάτω είμαι ενήλικας κι αν γουστάρει και το θηλυκό γιατί όχι
μόνο για μια νύχτα υγρής φωτιάς κι ασίγαστου πάθους
να αφεθώ να με συνεπάρει και να με οδηγήσει στην ακολασία
μήπως μπορέσω να τον κάμψω και επιτέλους να τελειώσω αυτόν τον πόλεμο
αλλά αν μου αρέσει τόσο τελικά που αφεθώ στην δίνη του;
αν τον αφήσω να με οδηγεί για όλη την υπόλοιπή μου ζωή;
τι θα γίνω ο πραγματικός εγώ;ποια θα είναι η θέση μου;
αν και ως τι θα υπάρχω μέσα σε αυτό το σώμα;
Τόσα ερωτήματα χωρίς καμμιά ουσιαστική απάντηση
τόσα πλάνα προσέγγισης χωρίς καμμιά σιγουριά για την έκβαση
κι όμως πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να νικήσω
να περάσω μέσα από αυτήν την πυρακτωμένη λάβα και να βγω ανέπαφος
αν και το ξέρω ότι στο τέλος θα έχει μείνει κάποιο έγκαυμα κάποιο τραύμα
Κι ήρθε η νύχτα και ζωγράφισε με το βαθύ σκοτάδι
όλη την πλάση γύρω μου δίχως του άστρου χάρη
ύπνος βαρύς ακούμπησε τα ματοτσίνορά μου
κι έτσι αποπλανήθηκα στα πιο τρελά όνειρά μου...
Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2009 |