Το πλοίο

Δημιουργός: frasd85

ώρες, ώρες λέω κρύβω πράγματα απο τον εαυτό μου , που μου φανερώνοντε καθώς γράφω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και να που έπεσε ετούτη η νυχτιά,
απά στη πλώρη των ονείρων μου γυρμένη.
με κάποιον ήχο που μου μοιάζει συριγμός,
κοιτά το κύμα του έρωτα μου και θα κλαίει..

Ειν' το φεγγάρι, της αγάπης μου ο σφυγμός,
και τ' άστρα θα ναι δάκρυα που χει πλέξει,
κληρονομιά του καπετάνιου του έρωτα,
και όλων όσον έχει τύχει ν' αναθρέψει..

Ακούω το κύμα περασμένων μας στιγμών,
πάνω στα ξάρτια του ονείρου μου να πέφτει,
κι έτσι όπως χάνεται και γίνεται αφρός,
έτσι νομίζω πως ο νους μου θα σαλέψει.

Θα 'σαι βρεγμένη απ το ίδιο το νερό,
αν είσαι κάπου στο κατάστρωμα κρυμμένη,
και μπορεί να΄ ρθεις καθώς φτιάχνει ο καιρός,
κι αυτό το πλοίο στο νησάκι μας να δέσει....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2009