Οι ανθρωποι μεσα απ' τα παραθυρα

Δημιουργός: joker alemaoh, Χρηστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σταματησε.
ηρθε η ωρα μου.
εδω πρεπει να κατεβω.
εχει ανοιχτες τις πορτες
ετοιμο ομως να ξεκινησει και παλι,
να κυλισει ξανα πανω στις ραγες.
ενω βαδιζω προς την εξοδο
και καθως αφηνω μετρα πισω μου,
ριχνω κλεφτες ματιες στα προσωπα τους.
αλλοι καθιστοι, αλλοι ορθιοι
περιμενουν να ξεκινησει,
να συνεχισουν το δρομο τους
προς τους επομενους σταθμους.
με κοιτουν μεσα απο τα παραθυρα,
μεσα απο τις ανοιχτες ακομα πορτες...
καποιοι εχουν επικριτικο βλεμμα,
μου προκαλουν αμηχανια...
ισως καποιοι σκεφτοντε οτι ειμαι τυχερος
που εφτασα.
ισως παλι καποιοι ν' αναρωτιουντε
γιατι κατεβηκα.
δεν εδειχνα να βιαζομαι να φυγω...
και ειχαν δικιο,
δεν ηθελα να κατεβω,
δεν ημουν ετοιμος,
δεν ειχα φτασει...
απολαμβανα καθε στιγμη της διαδρομης.
ειχε κι αλλες στασεις πιο πριν
αλλα αρκετα πισω,
δεν θυμαμαι καν ποιες ηταν...
τις κοιτουσα καθως τις περνουσαμε
μα αδιαφορουσα.
τοτε ημουν κι εγω απο αυτους που κοιτουσαν
μεσα απο τα παραθυρα.
κοιτουσα αυτους που κατεβηκαν
κι ημουν ευτυχισμενος που συνεχιζα,
που θα μ' επαιρνε μαζι του
οταν θα ακουγοταν η κορνα.
ολα ηταν ομορφα μεχρι που με ειδοποιησες
οτι στην επομενη σταση πρεπει να κατεβω...
δεν ηθελα να το πιστεψω.
δεν χορτασα το ταξιδι,
ηταν τοσο μικρο...
τοσο, που φοβαμαι μη το ξεχασω.
πως μπορει να ειναι αληθεια ;
και να που σταματησε και ανοιξε τις πορτες του
και για μενα...
κι εκεινοι μεσα στα μισοαδεια πια βαγονια,
ακομα με κοιτουν μεσα απ' τα παραθυρα...
τωρα τους κοιτω κι εγω...
τωρα βιαζομαι, περπαταω πιο γρηγορα,
βιαζομαι να προλαβω πριν φυγει...
σε ψαχνω...
κοιτω μηπως και σε δω για τελευταια φορα
πριν ξεκινησει...
μπιπ μπιπ μπιιιπ !
οι πορτες εκλεισαν...
παγωσα...
κι ενω αυτο σιγα σιγα ανεπτυσε ταχυτητα
κοιταζα μεσα απο καθε παραθυρο
που ετρεχε απο μπροστα μου...
εκει...
στο τελευταιο βαγονι,
ησουν στη πορτα
και κοιτουσες κι εσυ εξω...
οπως ολοι...
δε νομιζω να εψαχνες κατι,
απλως κοιτουσες...
ημουν μονος στην αποβαθρα,
ακινητος, σα να ημουν μερος της...
κοιτουσες και με ειδες...
αδειος πια ο σταθμος...
κι εγω μονος,
ακινητος...
σα να ημουν μερος του,
σα να με ειχαν χτισει μεσα του...
μα πως να ξεχασω...
εισαι η μονη που ξερω,
εισαι η μονη που θυμαμαι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2009