Ανήμερό μου

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν είσαι γη είσαι θεά χωρίς σημάδια
φέρνεις το μήνυμα εδώ μες τα σκοτάδια
όλα τα χρόνια βιαστικά μέσα στα ίδια
κι είδα στα μάτια σου Σμυρνιά παλιά πατρίδα
του χρόνου ο αναστεναγμός μέσα στα χέρια
μέσα στο στήθος μεσημέρια πονεμένα
μες σ’ αγκαλιά που ενωμένα τα κρατά.

Και στα ανοικτά αναπολώ το πέρασμά σου
στο μάγουλό σου στάζει δάκρυ μυστικά
με χτυποκάρδι μετρημένη η ζωή σου
με τη χαρά σου προσπερνάς τα δειλινά.
Μες σε λιμάνι που γνωρίζει τους εχθρούς μου
το μαντήλι σου να πιάνω στα κρυφά
να ναι αναμμένο λίγο φως και δεν πειράζει
που όσα φύλαγες τα έχανες μετά.

Σε Δύση και σ’ Ανατολή στιγμές ορφάνεψαν πολλές
να μ’ ορμηνεύεις και μετά να σε μαγεύω
να σβήνω μόνος την οργή και ν’ αλητεύω
χάνει ο λυγμός τη δύναμή του όμως τη βρήκα εγώ ξανά
δένουν οι θύμησες στα όνειρα όπως πρώτα και όλα γίνονται απλά.

Δεν μπορεί να τελειώνει εδώ ο δρόμος μη λυπάσαι
αν πονάει η νυχτιά αν με θυμάσαι
μη λυπάσαι αν δακρύζουν χίλια αστέρια
κοιτάζω αν έρχεσαι ξανά και με τρομάζει
ζωή στο σχήμα της φωτιάς θεάς αν μοιάζει
να ναι το βλέμμα μακρινό και μαγεμένο
μες τ’ όνειρό σου αν θα μπω να περιμένω
κι αν θες στα χείλη το φιλί να’ ναι γραμμένο
σε ξένο μέρος ν’ αγαπώ προστατευμένο
μη λογαριάζεις το όνειρό μου μες τα χέρια να χαθεί
μ’ ένα τραγούδι από τα χθες χιλιοειπωμένο
ανήμερό μου θα στο φέρει η χαραυγή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2009