Βαρκούλα Χάρτινη

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

"τα όνειρά μας αρμενίζουν το ένα πίσω απ’ τ΄ άλλο άσπρες γραμμές σα κύματα στη θάλασσα έτσι κι αλλιώς σε όλα πάντα υπερβάλω και όλοι παίρνουν ότι αξίζουνε, ανάλογα" Καλησπέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απλώνει η μέρα, μυστικά στο προσκεφάλι
Καθώς φωλιάζει το σκοτάδι και βογκά
Κάποια σκιά που σμιγέ με μιαν άλλη
Αθιβολές μου σαν αφρόλουστα μαλλιά

Ζήτα ότι θες από τον ήλιο να σου φέρει
Έχεις στα μάτια σου το φως που τον γελά
‘κεινα που κέρδισες, ‘κεινο το μεσημέρι
Παίξ’ τα άλλη μια να κερδίσεις τα διπλά

Όπως βουτούσαν μες στη νύχτα τα φιλιά
Μαύρα φορούσαν και σβησμένα μαύρα φώτα
Μονάχα γέλιο δε σου φτάνει πια καρδιά
Ούτε μονάχα τα τραγούδια της τα πρώτα

Βουνό η ζωή παράξενα ανθισμένο
Πράσινα γέλια και φωνές στους πρόποδές του
μα πριν προλάβω να τ’ ανέβω, κουρασμένο
με βρίσκει η νύχτα να κοιτώ τις κορυφές του

μαντίλι φόρα στα μαλλιά, προτού γυρίσεις
να χεις στο βλέμμα σου, του φεγγαριού μετάξι
μονάχα μ’ άνοιξη στ’ αλήθεια πώς να ανθίσεις
και πώς να κάνεις όλα ‘κεινα που χες τάξει

του φθινοπώρου, τη θάλασσα μαζεύω
σε μια ματιά, βιαστικά και λίγο
από βλακεία και καημό πως περισσεύω
κι από μια σκέψη μου νεκρή πώς να ξεφύγω

κλείσ’ τα παράθυρα ν’ ακούσεις την καρδιά σου
που όλο μπερδεύεται με ήχους απ’ το δρόμο
μη σκιάζεσαι και δε γερνά η ομορφιά σου
μήτε οι αγάπες σου μαραίνονται απ’ τον πόνο

μικρό παιδί ειν ‘ η συνήθεια που όλο κλαίει
και όλο θέλει στα παιχνίδια να νικά
βαρκούλα χάρτινη για λίγο που επιπλέει
κι ύστερα πάντοτε μουλιάζει και χαλά .

να μη ξεχάσω απόψε πάλι να σε ψάξω
σε κάποιο όνειρο τα μάτια σου να δω
να τσαλακώσω το μυαλό, να το πετάξω
να μη ξεχάσω καληνύχτα να σου πω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-10-2009