Τυφλόμυγα

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τυφλόμυγα


Ανυποψίαστο, φαιδρό του απίθανου κυνήγι
Χαράδρες μπρος στα χνάρια σου νιότη παλιά σου ανοίγει
Ξερό πηγάδι κάθε ευχή και τ’ όνειρα χαλίκια
Βούλιαξε ο ήλιος και το φως τώρα αγαπά τα φύκια

Τυφλόμυγα σου ταίριαξε με χέρια απλωμένα
Σώματα, πέτρες και χρυσός κρύα, τραχιά και ξένα
Με δρόμους ανακόλουθους γραμμένους στην παλάμη
Μ’ ελπίδα που την ξέρασε η ζωή δράμι το δράμι

Θυμάσαι που περίσσευαν λογιώ λογιώ τα δώρα
Φίλοι κι εχθροί και πλήρωνες με ξαστεριά τη μπόρα
Μέσα απ’ τα μάτια όρμησε στη φλέβα όλο τ’ αγιάζι
Και το θεριό γεννήθηκε εντός κι εντός σπαράζει

Κι είχα δυο χούφτες ξεγνοιασιά με στάλες να μερεύω
Θάλασσες στο ταβάνι μου κρατούσα ν’ αγναντεύω
Κι ήρθες και μού ‘πες που ως τα χτες μύριζα την αρμύρα
Η γη μου τώρα πια σκουριά κι άμμος στεγνή και στείρα

Μες στο πατάρι απόμειναν τ’ άστρα τα γιορτινά μου
Αράχνες γράψαν τ’ αρχικά πάνω τα πιο φτηνά μου
Κι όλο ανταμώνω στις γωνιές κάτι λεπτά αιώνια
Που μπήκαν δίχως γυρισμό στα μαρμαρένια αλώνια

Τα λάθη δε μου φταίνε πια που χάνω τα σωστά μου
Με κυνηγά ο ίσκιος μου κι ας βλέπω τον μπροστά μου
Μόνη απορία μού ‘μεινε η ώρα σαν τελειώσει
Τα μέτρα μου αν θα τα βρει αρκετά για να ξαπλώσει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2009