Λευκός ανθός σαν… Μαριάνθη

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βροχή από φως και μουσική πριν γεννηθείς
Μέλι που στάζαν και φωτιά τα δάκρυά σου
Όπως ξεσπάει μυστικά στα όνειρά σου
Βροχή αστεριών και μουσική σαν κοιμηθείς

Κλωστή χρυσή κεντάει ο ήλιος στην ποδιά σου
Λίγο πριν γείρει να κουρνιάσει προς τη δύση
λουλούδια αφήνουν τ’ άρωμά τους στα μαλλιά σου
Λίγο προτού η κρύα νύχτα τα ζητήσει

Ποίος να ασημώσει, τάχα καιρός τα πέταλά σου
Ποιος να γλυκάνει τ’ αλμυρό σου το νερό
Ποιο αερικό φωλιάζει τάχα στην καρδία σου
Και ποιο πετράδι να σου γίνει φυλαχτό

Κλωσάει η μοίρα, αδιάκοπα τα χρόνια
Στο πρόσωπό περισσεύει η αρχοντιά
στα παιδικά σου, σα τυλίγεσαι σεντόνια
την παιδική σου, που και που φόρα ματιά

Μ’ ένα σου βλέμμα σκοτεινό νύχτα χορταίνεις
Γλυκιά φωνή, δικιά σου που ‘ναι δεν ακούς
Στ’ αλήθεια πες μου πόσους άντεξες νεκρούς
Να συναντάς μες στη ζωή καθώς διαβαίνεις

Σβήσε τα μάτια σου και δες κι άκου πως κλαίνε
όσοι μονάχοι, γλυκά τη νύχτα τραγουδούν
τον καημό τους, τον πικρό και τον χωρούν
μες στο σκοτάδι, αγάπη και έρωτα τον λένε

καθώς ξυπνάς αναστατώνεις την αυγή
λουλούδι η αλήθεια που ποτίζετ’ απ’ τα λάθη
γλυκά στα χείλη πως ανθίζει η μουσική
απ’ το όνομά σου, τα λευκά σκορπώντας άνθη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2009