Φιλοπαίγμων μύθος

Δημιουργός: fevroni

*Ο τίτλος δανεικός από τίτλο βιβλίου της Κ. Δημουλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πνέουν τα λοίσθια οι λέξεις
μέσα στο σώμα του κειμένου.
Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους
στην άνυδρη έρημο των παραπληγικών
αισθημάτων.
Ασθμαίνοντας παραληρούν.
Εγώ πρώτη, όχι εγώ!
Εσύ στην ουρά, ξεδίψασες χθες!
Κι εγώ αυχμηρή πιότερο απ΄ όλες.

Κι εγώ δεν είμαι λέξη.

Σέρνονται σε βιβλιοκαπηλίες
μόνο και μόνο για να υπάρξουν.
Σχηματικά, χωρίς νόημα πολλές φορές.
Από ανάγκη ένταξης και μόνο.
Μένουν με το στόμα ανοιχτό
προσμένοντας στα σκαλοπάτια
του τυχαίου συγγραφέα
τις βοερές βροχοσταλίδες
απ΄ τα ακροδάχτυλα στα πλήκτρα.
Κι εγώ ασχημάτιστη κι ανένταχτη.

Κι εγώ δεν είμαι λέξη.

Παρεισφρέουν απροσκάλεστες
σε δωμάτια, μηνύματα, στόματα,
επικοινωνίες, γραπτά, συγκεντρώσεις
με έναν τρόπον τινά απροκάλυπτο τρόπο.
Δεν εννοούσα, δεν ήθελα να πω,
άλλο ένιωθα, μα τι στο καλό! άλλο είπα.
Παρεισδύουν μυστικά επιτηδείως
σε μυαλά, σκέψεις, αισθήματα,
δρώμενα, καταστάσεις, εικασίες,
ικεσίες και λοιπές τραυματικώς εκπεφρασμένες
αγενείς ερωτικές συνευρέσεις.
Κι εγώ έχω υπάρξει παντού.

Κι εγώ δεν είμαι λέξη.

Μια φορά, για λέξη που δεν είμαι
καλά τα έχω καταφέρει.
Τώρα θέλω μόνο να μεταφραστώ
σε όλες τις γλώσσες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2005