Εχθές Καθώς Εξάπλωνα

Δημιουργός: Raphael

Ο πρώτος μου στίχος, Αύγουστος 2008.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εχθές καθώς εξάπλωνα με το κερί αναμμένο
και ο καπνός που φύσαγα σκοτείνιαζε το τοίχο
στο νου μου έφερα ξανά κορίτσι αγαπημένο
π'αξίζει δεν αξίζει γι'αυτό να γράψω στίχο.

Τη γνώρισα ένα πρόσφατο απόγευμα δουλείας
απ'την αρχή της χάρισα μικρό ένα κοπλιμέντο.
Μα δε το γνώριζα πως ήτανε γυναίκα σημασίας,
πως θα με'καιγε αυτής το ξανθό ταπεραμέντο.

Ξαπλώναμε και έπεφταν οι άμμοι δέκα τόνοι.
Τρελά τα μάτια της, αξίζανε χιλιάδες χαρτζιλίκια.
Το πάθος ένιωθα στα χάδια να φουντώνει,
ενώ τη πλάτη μου σκληραίνανε χαλίκια και αρμυρίκια.

Το πως βρεθήκαμε αγκαλιά ένας Θεός το ξέρει,
όπως το φως που φέρνει η ανατολή τη μέρα.
Μα μια νύχτα έφυγε σα φύλλο μεσ'τα αγέρι
που το φυσά και βρίσκεται αξάφνου παραπέρα.

Εχθές καθώς εξάπλωνα με το κερί αναμμένο
ένα δάκρυ μούσκεψε τη φλογερή καρδιά μου.
Και τότε αντιλήφθηκα πως χίλιους στίχους πρέπει
τούτο το πλάσμα που έφυγε και είναι μακριά μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2009