Απύθμενη μοναξιά

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γκρεμίστηκε η πανσέληνος μου στο πηγάδι
νύχτα σαν χτένιζε τα κόκκινα μαλλιά της
το βάθος ζήλεψε την άμετρη ομορφιά της
κόκκινα βάψαν τα νερά και το σκοτάδι.

δίπλα στη πίκρα σου αποθέτω τα φτερά μου
δίπλα στο σώμα σου το σώμα μου έχω αφήσει
φίμωσα την σιωπή κι απόψε μη μιλήσει
μη σε τρομάξει και δε ρθεις στα όνειρά μου

κι απόψε αφέθηκα στου ονείρου το πηγάδι
πέτρα το σώμα να μετρά τα άμετρα λάθη
μα είναι απύθμενα της μοναξιάς τα βάθη
που δεν τα φτάνει ούτε σκοινί ούτε μαγκάνι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2005