Σαθρή φιγούρα στην γη των πουλημένων

Δημιουργός: Πριγκιπας

Πρέπει να ξέρεις πώς να δέχεσαι την απόρριψη και πώς να απορρίπτεις την αποδοχή.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στόν ίσκιο αυτού του δρόμου περπατώ
μονάχος και αμέτρητα τα λάθη που θυμάμαι
σαθρή φιγούρα
σε μια κατάρα της κλεισμένη
που δεν αρκει ο ωκεανός να την γιατρέψει
έμαθα χρόνια να κοιτάζω άδειες εικόνες
άλλοτε πάλι σε μια πένθιμη μπαλάντα
άφηνα κάθε μου ελπίδα να παλεύει και να προσμένει
μια μέρα που ποτέ
ίσως ποτέ να μην ξημερώσει

Κι σήψη μου αργά και μουδιασμένα προχωρά
σ' ενα κορμί που όταν κοιμάται γαληνεύει
μα όταν ξυπνά είναι γεμάτο με πληγές
μένω αιμόφυρτος στο χρώμα της αλήθειας
στην απροστάτευτη κραυγή του πανικού
στον ήχο του θανάτου
μήπως και αντικρύσω του δραπέτη ήλιου την ακτίνα
μα ξεψυχά και αυτή ακόμα
και πως να ακουσεις τους ψυθύρους της στην γη των σαλεμένων
αφού και εμείς οι ζωντανοί
γίναμε ένα με μνημεία ξεχασμένα

Ξένοι απέναντι στο είναι μας
και στην ψυχρή μας σάρκα
μια συνουσία εξουσίας που μαγεύει
μπάσταρδοι κλώνοι
απο το σπέρμα σας φυτρώνει η διχόνοια
όταν σε ξόρκια ερπετών αναζητάτε
στους πουλημένους σας θεούς ποτάμια αίμα
για μιά κατάχρηση με άρρωστες συνέπειες
και κληρονόμο σας τον ίδιο εφιάλτη
αυτόν που πρόδωσε τους λίγους
όπως και τότε

Και αν μένω μόνος μου και απέναντι μυριάδες
λίγος ο χρόνος
μα αιώνια η δόξα
ψυχή και σώμα στο πλευρό του Λεωνίδα
για αυτό λοιπόν μην με ρωτάτε
την απάντηση που ψάχνεται στις θερμοπύλες
της καρδιάς σας θα την βρείτε!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2009