Ενα τσιγάρο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ενα τσιγάρο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ενα τσιγάρο</b><p>Δημιουργός: mytilinia, <i>georgia simini</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ<br />
<br />
Το τσιγάρο μου άναψα και άναψε στραβά<br />
σημάδι κάποια μ’ αγαπά κι ας βρίσκεται μακριά.<br />
Έφταιξες ψυχούλα μου, μα έφταιξα και γω<br />
και τώρα μόνοι μείναμε, με τ' όνειρο μισό.<br />
<br />
Κλαίει απόψε ο θεός, μαζί του και εγώ<br />
αχ ας ήσουν το τσιγάρο, στα χέρια που κρατώ.<br />
Κύλησε τo δάκρυ μου και κάηκε η ματιά<br />
έγινες μια κάφτρα, μέσα στην καρδιά.<br />
Πάλι ετούτη τη βραδυά, καις τα σωθικά μου<br />
χρόνια δέκα πέρασαν κι ακόμα καις φωτιά μου.<br />
<br />
Το τσιγάρο καίγεται, μαζί του κι η ζωή μου<br />
που να είσαι αγάπη μου, που να' σαι ψυχή μου!<br />
Έφταιξες κοπέλα  μου, μα έφταιξα και γω<br />
και τώρα μόνοι μείναμε, με τ' όνειρο μισό.<br />
<br />
<br />
ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
===========================================================================<br />
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΟΥ....ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΣΩ...<br />
<br />
<br />
ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ<br />
<br />
Πλησίασα στο παράθυρο....Ο ουρανός ήταν γκρίζος και στην απέναντι ταράτσα μια μικρή λίμνη είχε σχηματιστεί και άλλαζε κάθε τόσο όψη...Οι στάλες της βροχής έμοιαζαν να πέφτουν μ’ ένα ρυθμό που θύμιζαν τραγούδι....Έσβησα το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και ό,τι άλλο έκανε φασαρία, για να ακούσω το τραγούδι της βροχής....<br />
Πάντα η βροχή με μαγεύει. Νιώθω σαν να μου κάνει παρέα και σαν να μου αποκαλύπτει κρυμμένα μυστικά....Πέρασες απ’ την σκέψη μου....σε φαντάστηκα εκεί στον καναπέ...ακουμπισμένο πάνω στο χέρι σου, αντιγράφοντας τη δική μου στάση....Σημάδι ταύτισης συναισθημάτων, λέει η γλώσσα του σώματος...και συ να με κοιτάς βαθιά στα μάτια και να μου ζητάς να μείνω λίγο ακόμα....<br />
Λέγαμε, λέγαμε....κι ο χρόνος τόσο μικρός για να χωρέσει όλα εκείνα που θέλαμε να πούμε....Ακόμα και η σιωπή έφτιαχνε κουβέντες, ξεκινούσε προτάσεις, έκανες παύσεις, τόνιζε το κάθε συναίσθημα....Αλήθεια, έχεις νιώσει πολλές φορές αυτή την ταύτιση ψυχών; αυτή την επαφή; αυτή τη γαλήνη; Ίσως δεν έχει σημασία τι έγινε, μα τι μπορούσε να γίνει...ή τι δεν πρόλαβε να γίνει....<br />
Περίεργες οι ψυχές των ανθρώπων....και γω ρουφάω κάθε τι γύρω μου για να σε καταλάβω, να σε νιώσω, να σε μάθω....Αλήθεια, έχεις γνωρίσει άλλη που να διψά τόσο πολύ να σε μάθει, να σε ξεκλειδώσει, να σε αποκρυπτογραφήσει;;; Με φοβάσαι....;Σου φαίνεται περίεργη η παρουσία μου στη ζωή σου; κι αυτός ο θόρυβος που κάνουν τα βήματα μου, καθώς ανοίγω μία μία τις πόρτες της ψυχής σου;.....<br />
Παίρνω αγκαλιά το λούτρινο τιγράκι σου....σκέφτομαι πως  μου μοιάζει...και τώρα που θα φύγω...θα είναι σαν να μένει αυτό για να σου θυμίζει την παρουσία μου....όταν φτιάχνεις τον καφέ σου, όταν κάθεσαι να γράψεις, όταν ανοίγεις μία μία τις σελίδες της ψυχής σου....Μη φοβάσαι....δε θα σε πιέσω, δε θα σου ζητήσω, δε θα σου πω τίποτα...<br />
Μην δίνεις σημασία...απλά μιλάω στον εαυτό μου...και τυχαίνει να ακούς ένα κομμάτι αυτού του διαλόγου....Φταίει η βροχή.....ίδια με την βροχή στην ψυχή μου.....Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα....Ο ήλιος θα λάμπει και πάλι...Μα στον καναπέ σου θα είναι ακόμα ξαπλωμένο το τιγράκι σου....και μέσα στα μάτια του, θα βλέπεις τα δικά μου να σου λένε....Θα είμαι εδώ σαν άγγελος στη ζωή σου....έτσι απλά, να σε νοιάζομαι....<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2009</td><td valign=top></td></table><br />