άκαιρα πολύ

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εμένα μ’ είπανε της μοναξιάς αγρίμι
βαφτίζοντας με σε νερό θαλασσινό
κι όσο ανεβαίνω της ζωής το καλντερίμι
τόσο πιο μέσα , πιο βαθιά μου προχωρώ

κι ως ανιχνεύω τους βυθούς μου βρίσκω κόγχες
κι υποθαλάσσιες σπηλιές γλυκών νερών
μα και σπαθιά, αιχμές, κοντάρια, ξιφολόγχες
μνήμες αλλοτινών γλυκόπικρων καιρών

χρόνια μπλεγμένος μες στου χρόνου την πλεκτάνη
και πριν το μέλλον μου να γίνει παρελθόν
πήρα στα χέρια μιαν ατσάλινη σκαπάνη
ακολουθώντας μια εντολή: γνώθι σαυτόν

τα στρώματα της συνειδήσεως διαρρηγνύω
και βρίσκω μέσα στου μυαλού τα στεγανά
ότι ποτέ δεν ήμουν ένας, ήμουν δυο
μια σκέψη αγέραστη και σώμα που γερνά…

κι έγινα αιώνιος στους φόβους μου δεσμώτης
γι’ αυτό ραγίζει η αντοχή μου σαν γυαλί
κι έχασα πρόωρα την αφέλεια της νιότης
να με διαβάζω έμαθα , άκαιρα πολύ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2009