Ψευδαίσθηση

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Ψευδαίσθηση[/B]

Γευόμουν στα λόγια σου
‘κείνη την ίδια αλλοτινή ηχώ
που μου αποκοίμιζε
το ξάγρυπνο μαύρο τ’ ουρανού
και τα θεριά της απουσίας
που λυσσούσαν μες στη νύχτα μου.
Θέλησα για λίγο να κλειδωθώ
μες στην ψευδαίσθηση
πως κάπου μες στο δισάκι των στιγμών σου
με κουβαλούσες
και μες στους μακρόσυρτους
θορύβους της πορείας σου
διαπερνούσα τη ρουτίνα της σκέψης σου
μ’ ένα αέρινο, βελούδινο νεύμα.
Πίστεψα για μια στιγμή
πως θα μπορούσες να νιώσεις
μες στο λιοπύρι της μέρας σου,
τις λέξεις που γράφτηκαν
με φουσκωμένα βλέφαρα
μες στον αέναο ρυθμό της νύχτας.
Κι έτσι, καθώς γευόμουνα ξανά
την αύρα της φωνής σου
που κατρακυλούσε τις πέτρινες ώρες μου,
ένιωσα πάλι τον άνεμο
που κόλλησε σαν σκόνη
πάνω στο ίδιο αλλοτινό χρώμα
-πιο όμοιος από ποτέ-
ν’ αναποδογυρίζει την έγχρωμη ψευδαίσθηση
πως θα ‘μουν πάντα κάπου εκεί,
κρυφά να με κοιτάζεις…
Πάλι μονάχος βάδιζες
στους γνώριμούς σου δρόμους,
κλεισμένος μες στους κόσμους σου,
ξένος με τους καιρούς μου
κι εγώ μες στης αλήθειας μου,
τους λασπωμένους δρόμους,
να σου φωνάζω σιγανά
με τα υγρά μου μάτια
«στάσου, πες μου πως λίγο σου ‘λειψα
κι ύστερα πάλι βιάσου»…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-11-2009