Η ζωη που αφηνει τις ζωες

Δημιουργός: Naiada Sissandra, Mαρια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ζωη που αφηνει τις ζωες...

Στα λαμπερα αστρα κοιταει το μελλον του
στα λαμπερα αστρα και το παρελθον του
ψαχνοντας τα ονειρα του
σαν παγωμενο τζαμι τα θελω του
*******
Δυση τα ονειρα του σπουργιτιου
σαν κραζει με την πνιγμενη του φωνη
ψιχουλα λιγοστα και περισιο σκισμενο χωμα
αχνη η ελπιδα θυμιζει...
φωτεινο το σκοταδι,σκοτεινο το φως...
*******
Γερικα τα νεα κορμια,λυγισμενα,
σαν βαλμενα σε σειρα σ'ενα στειρο ποταμι
και τα ματια να βλεπουν μονο ενα κοκκινο φως
μοιαζει με πορφυρο σταυρο,
που ζηταει το χερι να του δωσουν οι "μεγαλοι"
*******
Το χερι το πολυποθητο φτανει μονο μ'ενα θελω,
μ'ενα μαχαιρι κοφτερο,σαν να'χει μαθει να μην δινει την καρδια
σαν να'χει μαθει μονο να παιρνει τις καρδιες
σαν συλλογη απο νεκρα γραμματοσημα
σαν συλλογη απο μολυσμενο αιμα...
και περιμενει να φυγει η ζωη,να μεινει κενο το χωμα
και να το κανει ζωη δικη του...
********
Επειτα ζει...αλλα δεν ζει,μονο το χωμα το μολυσμενο ζει
και φωναζει...φωναζει "γιατι σε αφησες?"
εγω ημουν εσυ κι εσυ αφησες να πεθανεις...
αφου ζεις μονος,αλλα δεν ζεις μαζι...
αφου μονο με την ζωη φτιαχνεις ζωη
κι εσυ την αφησες να πεθανει...
********


Αφιερωμενο στα παιδια της Αφρικης...και στην γλυκια μου θετη αδελφουλα που ειναι αναμεσα τους...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-11-2009