Ο γάτος στα σκουπίδια

Δημιουργός: TAS

http://youtu.be/6nCJJKH4QZU ένα ξανακοίταγμα . .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα γηρατειά ήρθαν, όταν εσύ βολτάριζες στα πάρκα των «παρακολουθήσεων»
Ήσουν όμορφη κάποτε. Κάποτε
Όταν οι ατζέντηδες πλακώνονταν για πάρτη σου
Τώρα συντρίμμια. Οι τοίχοι γκρεμίζονται. Ο χρόνος πεθαίνει
Τα μάτια σου. Δεν αντέχω τα μάτια σου
Η ζωή. Η ζωή είναι ροή. Ροή αδιάκοπη δακρύων
Παρεμβολές ζωντανών. Ακροβασίες αστόχαστων γάτων
Στο πρόσωπο σου η αποφασιστικότητα. Απόφαση θανάτου
Χωρίς συνείδηση. Χωρίς εμμονές
Πίσω από μια εφημερίδα. Συνθλίβονται τα σωθικά μου
Η αδιαφορία τύραννος. Η λάμψη του τίποτα
Μετά οι γνωστοί θόρυβοι. Οι αναθυμιάσεις του μηδενός
Μένεις μόνη. Βουβή. Από μακριά οι στριγκιές
Τα ανεξερεύνητα αινίγματα . Οι σειρήνες που κλαίνε την Ιστορία που αναλώθηκε
Τα εγκλήματα των άχαρων. Οι άηχοι ήχοι. Και συ μόνος. Μόνος
Η νύχτα είναι παγερή και οι σιωπές θυμωμένες
Βγάζεις τα σκουπίδια έξω. Τριγύρω η βρομερή παγωνιά και τα φριχτά νιαουρίσματα
Μικρά φωτάκια καλύπτουν το πεπρωμένο. Αδιέξοδα απλωμένα ένα γύρω
Είμαι ένα ζώο. Ένα έρμαιο χωρίς έλεος. Οι σκιές με σνομπάρουν
Εσύ. Και η ματιά σου θάνατος. Το κονιάκ της συντριβής σου. Κι η απόρριψη του περίγελου
Οι νέες γενιές που θα χαθούν. Ασύνειδα. Εσύ . Που δεν το παίρνεις απόφαση
Μυρίζει ο θάνατος. Τα γερατειά στα ρείθρα . Χείλια σουφρωμένα. Απόγνωση
Τα βήματα μου ξερά. Έρημα καλντερίμια . Και φωνή βοώντος . . .
Κάθε επικοινωνία μάταιη. Κουδούνισμα στο κενό. Η αγωνία για ένα τίποτα. Για ένα απίστευτο τίποτα
Η επανάληψη. Τίποτα. Πρέπει να γυρίσεις. Κανείς δεν ξέρει γιατί. Κι όμως . . .
Την αγαπάς . . . κι όμως. Με κάθε τρόπο τη σπρώχνεις. Φάτσα για λύπηση
Μηδέν. Μη με κοιτάς, αλλάζω. Χάνομαι. Πάλι τα ίδια. Πρόσωπο χαμένο
Μη με κοιτάς. Τα μάτια σου ρυτιδιασμένα. Ξέρω. Μόνο εσύ αγνοείς
Που νομίζεις πως σε πονάω. Το Χτήνος δεν υπάρχει. Δεν το ήξερες; Ποτέ δεν υπήρξε
Ούτε ίχνος μεταφυσικής. Ελπίδας ή αναγέννησης. Μονάχα ο θάνατος
Και τα σκουπίδια . Σκουπίδια παντού. Και πάντα
Σαν τον πεθαμένο γάτο. Στον σκουπιδιάρη. Ξημερώματα . Με το πρώτο αυτοκίνητο του Δήμου . .
Απαράλλαχτα. Μάτια σβησμένα. Ο θάνατος παντού. Παραμονεύει
Ένα τέλος για όλα. Ένα τέλος για μας. Σαν να μην υπήρξαμε ποτέ. Ποτέ
Ένα επώνυμο σβησμένο στο τασάκι με τα αποτσίγαρα
Η ανατολή δεν θα υπάρξει γι απόψε. Οι διθυραμβικές συνθέσεις. Κατελύθησαν
Μόνο η ηχώ της πίκρας. Της ερημίας η στερνή αντήχηση. Και το τραγούδι του άδειου βλέμματος
Η μουσική του Τέλους

Πένθιμη μουσική
διαλυoμένων υπάρξεων . .



1994 και 31/10/09

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-11-2009