Αναδρομή

Δημιουργός: ppoppo

αφιερωμένο στον άνθρωπο που παλεύει ν' ανακτήσει τη ζωή του...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Να θυμηθούμε τις στιγμές που γίναν στάχτη
Θα’ ρθω απόψε να σε βρω να ξαναζήσω
μέσα απ’ τη στάχτη που γλυκά ανασκαλεύω
τις αναμνήσεις όλες πίσω θ’ ανακτήσω.

Να ταξιδέψουμε παρέα στα νησάκια
μες τον Οκτώβρη πού ‘χουν τώρα φύγει όλοι
σε συναντώ μες τη καρδιά της καταιγίδας
το γέλιο σου στα δυο μου χέρια παρασόλι.

Να τρεμουλιάζουνε τα χείλη, να ριγώνω
μες του Δεκέμβρη την ανάσα που παγώνει
να με φιλάς και να θερμαίνεις το κορμί μου
καθώς κουλούρι με ταίζεις ξημερώνει.

Μέσα στα χιόνια του Γενάρη να ανατρέξω
να μου πετάς λευκές χιονόμπαλες στα πόδια
και να φιλώ τα παγωμένα μάγουλά σου
να σε ζεσταίνουν χιονοθύελλες από λόγια.

Στο ακρογιάλι σου να ΄ρθώ και να ξαπλώσω
κάτω απ΄τον ήλιο ν’ ανοιχτώ σαν το κοχύλι
στην αμμουδιά κάτω κυλιέμαι σεργιανίζω
να θυμηθώ τον τελευταίο μας Απρίλη.

Ίσκιο να ψάχνουμε ο ένας απ΄τον άλλο
μες τον Ιούλιο να φλέγεται και ο ήλιος
κλέβοντας πάλι κρεμασμένα μανταρίνια
ν’ ορκίζομαι πως είσαι ο πιο καλός μου φίλος.

Να μου χαρίσεις πάλι ουρανούς μ’ αστέρια
γυναίκα που έλειωσε στα χέρια ενός άντρα
στου έρωτά σου τα φιλιά λάβα να γίνω
ένα Αυγουστιάτικο βραδάκι στη βεράντα.

Παραπατώ από τρελή αγάπη, γέρνω
σαν τραγουδήσαμε παρέα μεθυσμένοι
στην αγκαλιά σου θέλω πάλι να ριζώσω
νιώθω σα δέντρο αειθαλές μες το Σεπτέμβρη.

Η ώρα πέρασε κι οι στάχτες σκορπιστήκαν
μόνο παρέμεινε η αγωνία μες τα μάτια
άραγε θα’ ρθουν πάλι πίσω οι στιγμές μου
ή ζω κρατώντας τη ζωή μου σε κομμάτια;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2009