Σ'ονόμασα αγάπη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρυμμένος κάτω απο ντύματα βαριά
τη γύμνια μου ατενίζω
μικρή κι απέραντη η μοναξιά
μ’ακόμα στη Βαβυλώνα μου αρμενίζω
που ξέχασε το χρόνο να μετρά

Χέρια στείρα ξετυλίγουν τη σκοτεινιά μου
έτοιμη παγίδα κάποιου αλχημιστή
που κυνηγάει σιωπηλά τ’αόρατα φτερά μου
και στήνει με τη σοφή του επιμονή
την τελαυταία μου παράσταση και τα σκηνικά μου

Θα ξαναφτάσω έλεγα στα σύνορα της προσδοκίας
και μ’άνοιγες ταξίδια στις λεωφόρους του καιρού
στεκόταν το κορμί σου φώς και γαλαξίας
στις ματωμένες όχθες του καημού
ανταύγεια χρυσή στα υψίπεδα της νοσταλγίας

Στην ύπουλη ανακωχή πιά δεν γυρίζω πίσω
μα ποιός θα χωρίσει την αλήθεια απ’την αυταπάτη
με μάταιες επικλήσεις και προφυλάξεις πως να ζήσω
ελπίδα σ’ονόμασα κι ατέλειωτη αγάπη
το φιμωμένο μου χρησμό ίσως κι αναστήσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2009