Χωρις να μιλας../..without talking

Δημιουργός: newdimitris, dimitris

....αυτα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ειναι οι λεξεις μικρες,
σαν τελειες λεπτες,
που σου λενε ,
οτι εχεις τελειωσει.
Λογια, τα τρυφερα,
ειναι τοσο μικρα,
τι να πουν
για οσα μου εχεις δωσει.

Απαλες, τρυφερες,
ειναι μονο οι στιγμες,
ενα καλαθι,
ολο αγαπη και γνωση.
Απο πετρα χτιστες,
δυνατες και γερες,
που θυμιζουν
μακρινες εποχες.

Ολα οσα εχω δει,
σε ταξιδια της γης,
μου τα ειπες
με ματιες της σιωπης.
Με κοιτουν χαμηλα,
λιγα λογια, αρκετα,
για να πουν
οτι θες να μου δωσεις.

Ειναι αληθεια, απορω,
ποσα ακομα θα ζω,
μια ζωη
γελαστης ευτυχιας.
Εχουν λιγοι θαρρω,
που εχουν δει οτι εγω,
μια πνοη
μοναδικης ευκαιριας.

----------------------------


Without talking

These are the words small,
as perfectly fine,
unnecessary,
like to have finished.
Words, the tender,
are so small
what to say
of what has given me.

Gentle, loving,
is only the moments,
a basket;
all love and knowledge.
Built of stone,
strong and solid,
reminiscent
distant past.

Everything I see,
to travel the earth
told me
the mesh of silence.
By looking low,
short, fairly,
to say
that want to give me.

It is true, he wonders,
how many more will live,
a life
Happiness smiling.
They have little courage,
they have seen that I,
a breath
unique opportunity.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2009