Πολυτεχνείο

Δημιουργός: nea xrysi

Το έγραψα πριν από χρόνια! Αφιερωμένο "σε κείνα τα παιδιά"!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μιλήστε για κείνα τα παιδιά
που στέκονταν σαν ήλιοι
περήφανα πάνω στα κάγκελα
που ψήλωσε το μπόι τους
κι ανέμιζαν ψηλά, πολύ ψηλά
τη σημαία της λευτεριάς
τη σημαία του δίκιου
Που ‘χαν τη φλόγα της ορμής
στα ξαναμμένα πρόσωπα
την Άνοιξη μες στα καθάρια μάτια
την αλήθεια στο βλέμμα, στην καρδιά
Που ‘χαν στο στόμα τα τραγούδια του λαού
στα χείλη τ’ αγωνιστικά συνθήματα
στα στήθη τη μεγάλη απόφαση
και την ελπίδα να φτερουγάει
για να πετάξει ψηλά
με τα φτερά της λευτεριάς
Που ‘χαν στα χέρια τα φλάμπουρα
και τις παντιέρες του εικοσιένα
τις ξεδιπλωμένες σημαίες
της Εθνικής Αντίστασης…
Μιλήστε για τα συνθήματα
που έγραψαν στους τοίχους
με της καρδιάς το χρώμα
και βάφτηκαν με αίμα
Ψωμί – παιδεία – ελευθερία
Απόψε πεθαίνει ο φασισμός
Κάτω οι τύραννοι…
Μιλήστε για το κάστρο το ηρωικό
το σύμβολο της λευτεριάς
τους ελεύθερους πολιορκημένους
Εδώ Πολυτεχνείο – εδώ Πολυτεχνείο
σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός
των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών
των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων…
Μιλήστε και για τους άλλους
αυτούς που βρίσκονταν απ’ έξω
Πού ‘χαν τη σκοτεινιά στα μάτια
τη νύχτα στην καρδιά
τα φονικά όπλα στα χέρια
Αυτούς που σταύρωναν
σαν άλλοι γραμματείς και Φαρισαίοι
Αυτούς που υπηρετούσαν πιστά
τη βία, την καταπίεση, την τυραννία
Αυτούς που στις φωνές για ελευθερία
στο κάλεσμα «είμαστε άοπλοι»
απάντησαν με τα τανκς
με τη μαύρη κάννη των όπλων
με το καυτό μέταλλο της σφαίρας
με τα γκλοπ, με τα δακρυγόνα…
Μιλήστε για τη σταύρωση
τους αδικοχαμένους
Για τη βαριά σιδερόπορτα
που έπεσε και λάβωσε
βαθιά την ελπίδα, μάτωσε
τις φτερούγες της λευτεριάς…
Μιλήστε για κείνα τα παιδιά
με τα ανεκπλήρωτα όνειρα
που έπεσαν εκείνη τη νύχτα
πίσω απ’ τα κιγκλιδώματα
με την απορία στα μάτια
Για το λευκό περιστέρι της νιότης
που κείτονταν με σπασμένα φτερά
μαζί με την αιματοβαμμένη σημαία
στο υγρό παγωμένο χώμα…
Μιλήστε για το Π ο λ υ τ ε χ ν ε ί ο…


Χρυσή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-11-2009