Χάδι Θανάτου

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πίσω απ’ τον ήλιο πώς να δεις, δε φέγγει
Κρύο στα χείλη τώρα που’ ναι το φιλί
κοιτάς την πόρτα που χες αφήσει ανοιχτή
Κάποιος να ‘ρθει μα για πάντα κάποιος φεύγει

Ταξίδι είναι που δε διαλέγεις η ζωή
Με ένα καράβι με πανιά που ανεμίζουν
Γερνούν πιο γρήγορα εκείνοι που δακρύζουν
και έχουνε πάντα την καρδιά τους γελαστή

βροχή ξεπλένει τα μαλλιά σου και τα χρόνια
Στοιβάζει η νύχτα αναμνήσεις στην καρδιά
Με τόσο κόσμο μα και τόση μοναξιά
Πόσο ζηλεύεις που πετούν τα χελιδόνια

Όρη περνά σαν καβαλάρης ο καιρός
Ζωσμένο που χει το σπαθί του και αστράφτει
Δέντρο ο καημός που για καρπούς έχει τα πάθη
Κι όλο ξεχνάει να ροδίσει ο ουρανός

Μαργαριτάρι το βλέμμα το στερνό
Με το τσεμπέρι στα μαλλιά μοιρολογούνε
Γριές τα λόγια που μ’ ανάσες τα μετρούνε
Το χέρι σου καθώς βουτάς στον ποταμό

Μείνε να βλέπεις το φεγγάρι που κοιμάται
Πότε πότε και το βρίσκει το πρωί
Όσα η αγάπη σου δε πρόλαβε να πει
Τώρα η αγάπη σου στ’ αλήθεια πως θυμάται

Κοίτα που σβήνει ο σταυρός απ’ το λαιμό σου
Η παναγιά κρατά στα χέρια τη ζωή
Και να παιδί που μουτζουρώνει την αυγή
Κρύος ιδρώτας σταλαγματιές στο μέτωπό σου

Στέκει μπροστά σου η θλίψη και δε φεύγει
Τάχα πως θέλεις να γυρίσεις τον καιρό
Μα είναι παράξενο το φως το πρωινό
Πίσω απ’ τον ήλιο πως να δεις, δε φέγγει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2009