Φλέβα

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω μια φλέβα θάλασσα
του αιμάτου μου παντάνασσα
που μέσά μου διαβρώνει
Το σώμά μου που το’χτιζα
και στην αγάπη τ’όρκιζα
σα βράχος να στεγνώνει.

Φωνές των γλάρων αντηχεί
και κουβεντιάζει με ψυχή
κοράκια- ανθρώπους
που με φτερά θανατερά
μου στιγματίζουν τη χαρά
κι όλους τους κόπους.

Έχω μια φλέβα πυρκαγιά
γονατισμένη Παναγιά,
πυρ στα εντός μου
που πληγωμένες προσευχές
ψελλίζει όλες τις νυχτιές
κι είναι σα φως μου.

Μια αλειτούργητη εκκλησιά
ζωή μικρή κι απελπισιά
είν’ο εαυτός μου
Μπροστά μου θάλασσα πλατιά
πίσω μου αλώβητη φωτιά
κι αήρ του κόσμου.

{ Κι έτσι στη γη παραπατώ
θαρρείς και ήπια απ’το πιοτό
της άγιας λήθης
σε δισκοπότηρο, κρασί
και με μετάλαβες εσύ...
Δαίμων, αήθης.... }

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-11-2009