Παλιό το έργο

Δημιουργός: mytilinia, georgia simini

καλησπέρα παρεούλα.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΑΛΙΟ ΤΟ ΕΡΓΟ


Χάραξε το πρωινό και ο ήλιος χασκογελούσε
είπε πλάι μου να δω, αυτό που με καλούσε.
Έστρεψα το βλέμμα μου κι αντίκρυσα ένα βρέφος
μια ελπίδα κι ένα φως κρυμμένα, μέσ' σε νέφος.

Τον ήλιο ρώτησα γλυκά, γιατί αυτό συμβαίνει
τα όνειρα να ζουν στο γκρί, που ένα νέφος φέρνει.
Μου είπε πάψε να ρωτάς, απάντηση μη ψάχνεις
ζήσε μονάχα τις στιγμές, προτού κι εσύ πεθάνεις.
(Ρ)
Παλιό το έργο, πολύ παλιό κι εγώ πια το γνωρίζω
θα έρθεις πάλι με φιλιά, το πόθο σου ν' αγγίξω
μα τίποτα δεν με συγκινεί κι όλα στην ίδια ρότα
αγάπες μίας αρπαχτής, γυρνούν, όπως γυρνά η ρόδα.
Γυρνά, κυλάει, δεν πιάνεται, κλαίει και δε γελάει
αλλοπαρμένη είναι θεά, που έρωτες μαδάει.

Πάλι θα’ ρθεις και την ψυχή, εσύ, θα ξεγυμνώσεις
τάχα θα πεις πως στη ζωή, νόημα θα δώσεις.
Μα πως να πιστέψω έναν τρελό, που κερνάει τρέλα
το παραμύθι χάθηκε σου λέω, μαζί με την κοπέλα.

Τα μάτια σου πετούν φωτιές, τα χείλη σου κεράσια
ο πειρασμός κι ο διάβολος, κρυμμένα σε καφάσια.
Άσε το ύφος το μελό, που κάποτε πουλούσε
τώρα όλα αλλάξανε, κι αυτή που σ’ αγαπούσε.


ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2009