Kαλπάζοντας αγέρωχα

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο καλπασμός του αλόγου γίνεται πιο έντονος
Μυρίζει το τέλος και τρέχει σα να βιάζεται να το γνωρίσει
Αντηχούν πέτρινα τα πέταλα
Λαξεύοντας με λησμονιά τις πλάκες
Κι εσύ αναβάτη μην κρατάς άλλο τα χαλινάρια
Άφησε την ύστατη αύρα να σημαδέψει το πρόσωπό σου
Θα σου γλυκάνει τις αμέτρητες ωρολογιακές πληγές
Που σε ταλαιπωρούν σα κακοφορμισμένες, σπυριάρικες βόμβες
ένα δευτερόλεπτο πριν το δικό σου μπιγκ-μπαγκ
Μη ξεχαστείς όμως!
Η ανάσα σου φτάνει ακόμα στη χαίτη του
Θα σταματήσει μόνον όταν του πεις εσύ
Ως τότε θα καλπάζει αγέρωχα
Στις παρυφές της αβεβαιότητας
Εκεί που το ΄χεις εσύ οδηγήσει
Όπως κι οι άλλοι αναβάτες, τα δικά τους άλογα
Ας το για μια φορά να σ΄ οδηγήσει αυτό
Ξέρει το δρόμο, σίγουρα καλύτερα από σένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2009