Μέτρημα .

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέτρημα. . .


Οι σταγόνες της ζωής πέφτουν και σπάζουν
Στα τραπέζια, στα πατώματα, στο φως
Ο διωγμένος σου από χρόνια αδερφός
Δε γυρίζει και πετάς όσα του μοιάζουν

Στο χειμώνα ξαποστέλνεις δυο φιλιά
Περισσεύματα – τι θες τούτη την ώρα;
Δεν υπήρχες χτες κι εδώ δεν είσαι τώρα
Μια σελίδα είσαι σκισμένη και παλιά

Σκόνη, μούχλα και μια μυρωδιά κλεισούρας
Διαστολές και συστολές κι όλο τριγμοί
Φουσκωμένοι κάτι ξύλινοι λυγμοί
Που χωράς εντός μιας πλαστικής μεζούρας

Πανωσέντονα κι η προίκα σου στρωμένη
Κι απ’ του σκώρου τα πιο διαλεχτά κεντίδια
Μια φθορά κι έναν καιρό γίναν σκουπίδια
Τα μαλλιά σου το ψαλίδι τα ξεπλένει

Πόσο πιο μακριά από σένα άλλο να πας;
Τι έχει μείνει να πετάξεις στο ποτάμι;
Μία σφαίρα σού ‘χει μείνει στη θαλάμη
Βγάλ’ την ή αλλιώς στο διάολο να πας….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-12-2009