Γέφυρα

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

"μη με φοβάσαι, μη με σκοτώνεις, πηγάδι είμαι, κι απάτητη γη"

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα όνειρά μας αρμενίζουν το ένα πίσω απ’ τ΄ άλλο
άσπρες γραμμές σα κύματα στη θάλασσα
έτσι κι αλλιώς σε όλα πάντα υπερβάλω
και όλοι παίρνουν ότι αξίζουνε, ανάλογα

Γκρίζο χειμώνα ανταμώνει ο ουρανός
Πρώτη σταγόνα που ακουμπάει το χώμα
Ο δρόμος να σε κοιτά καμαρωτός
και η καρδιά σου ραγισμένη ακόμα

μπροστά σου η Ρούμελη και πίσω ο Μοριάς
πως μοιάζει η θάλασσα να ναι φυλακισμένη
απ’ τα λευκά πίσω τα σίδερα και μανιασμένη
μες στα νερά που κολυμπάει ο βοριάς

όλα αλλάζουν σαν αλλάζει ο καιρός
είναι πιο όμορφα τα φύλα όταν πέφτουν
έτσι η θλίψη σου γλυκός βαρύς σκοπός
σα τα λόγια σου που μιαν αυγή αντέχουν

πως περιμένεις ν’ ακουστεί κάτι χαρμόσυνο
τότε που μόνο την ανάσα σου ακούς
νεκρούς γύρω σου που βλέπεις τους θεούς
σε δεύτερο για σένα να μιλάς, σ’ άκουσαν, πρόσωπο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-12-2009