Αράχνες

Δημιουργός: Ναταλία..., Ναταλία Μ

Και πάλι πίσω στο σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]

28/11/2009
3:47:39 πμ

Αράχνες

Αράχνες κτίσανε φωλιές
Στο πατρογονικό μου,
Οι τοίχοι γέμισαν ρωγμές
Στο σπίτι το παλιό μου.

Χορταριασμένη την αυλή
Και μισογκρεσμισμένα,
Στέκω με δέος και κοιτώ
Με μάτια δακρυσμένα.

Ο χρόνος πίσω με γυρνά
Ξυπνούν οι αναμνήσεις,
Να μου φωνάζουνε γιατί
Άργησες να γυρίσεις?

Και με γυρίσαν στα παλιά
Όπου παιδάκι ακόμα,
Της ξεγνιασιάς τα χρόνια μου
Ήταν γεμάτα χρώμα.

Μπορεί να ήτανε φτωχό
Πλακόστρωτα στρωμένο,
Μα με αγάπη και χαρές
Ήτανε γεμισμένο.

Τις νύχτες του καλοκαιριού
Ξάπλωνα στο μπαλκόνι,
Το στολισμένο ουρανό
Τον είχα για σεντόνι.

Ονειροπόλα από μικρή
Με τ΄αστρα εγώ μιλούσα,
Να μάθω πόσα ήτανε
Καθόμουν και μετρούσα.

Τα σύννεφα σχημάτιζαν
Διάφορα ζωάκια,
Με τον αέρα να φυσά
Παίζανε παιχνιδάκια.

Τη κάθε σχόλη και γιορτή
Τραπέζια ήταν στρωμένα,
Οι συγγενείς διασκέδαζαν
Μαζί αγαπημένα.

Κάθε γιορτή κατάληγε
Λες κι ήταν πανηγύρι,
Τώρα με πόνο το κοιτώ
Που είναι έτοιμο να γείρει.

Γυρίσανε μες στο μυαλό
Όλα σαν μια ταινία,
Μέσα σε δευτερόλεπτα
Παλιά του μεγαλεία.

Κάποιος φωνάζει πρόσεξε
Το τοίχο θα χαλάσει,
Αν μπεις από το βάρος σου
Μέσα θα σε σκεπάσει.

Και ξύπνησα απ΄το όνειρο
Που έζησα για λίγο,
Με ραγισμένη τη καρδιά
Ξεκίνησα να φύγω.

Με πνίγει η συγκίνηση
Μόνη στέκω σε μι΄ άκρη,
Και γι΄αυτούς που έχασα
Καυτό κυλά ένα δάκρυ.

Όλη αυτή η αναδρομή
Μες στη καρδιά θα μείνει,
Να είναι το χώμα ελαφρύ
Και αιωνία τους η μνήμη

Ναταλία Μίτσιου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2009