Καταραμένος

Δημιουργός: crazyyyyy

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη μέρα που γεννήθηκα στο όνειρό μου σ' είδα
το χέρι της μάνας μου κρατούσες σφιχτά
στ' αυτί μου ψιθύρισες σαν να 'σουν κροτίδα
τα ματάκια μου φίλησες με χείλη απαλά

Κι όταν, χωρίς μάνα πια, μεγάλωσα
πάλι σε είδα σε ένα κρύο στενό
τα χέρια μου στο ζητιάνο άπλωσα
κι εσυ εκεί να κοιτάς να πονώ

Κι όταν εκείνος έπαψε να κρένει
σε ένα δρόμο βγήκα να ξεχαστώ
είδα ένα πράσινο φανάρι να τρέμει
και ξάφνου ένα κόκκινο κεφάλι βαστώ

Κι όταν το αίμα είχε πια ξεραθεί
εσύ εκεί στο φανάρι κρυμένος
θάνατος γύρω μου έχει απλωθεί
κι εγώ σφαδάζω, ο καταραμένος

Τώρα το σώμα έιναι τόσο ψυχρό
του πόνου τα σχοινιά μού λύνεις
το πρόσωπό σου οικείο, ωχρό
τα μάτια μου φιλάς και τα κλέινεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-12-2009